Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. VII SA/Wa 2280/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Protokolant specjalista Monika Pietruszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] sierpnia 2014 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Sygn. akt VIISA/Wa 2280 /14

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 listopada 2013 r., w sprawie o sygnaturze akt VII SA/Wa 1642/13, po rozpoznaniu skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] - uchylił zaskarżoną decyzje Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2013 r., znak [...], utrzymującą w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2011 r., odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2009 r., znak [...] o udzieleniu [...] z siedzibą w [...] zezwolenia na zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że uwzględnił skargę z innych powodów niż podnosili skarżący. Kontrolowana w postępowaniu nieważnościowym decyzja oparta była na przepisie art. 104 ust 2 pkt 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 157 § 2 k.p.a. postępowanie nieważnościowe wszczyna się zna żądanie strony lub z urzędu .Zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu że względu na swój interes prawny lub obowiązek. Istotą interesu prawnego jest związek z konkretną normą prawa materialnego. Przymiotu strony nie ma podmiot, który udział w postępowaniu opiera na potrzebie ochrony lub zaspokojenia interesu faktycznego. Interes prawny powinien być badany w każdej sprawie w sposób indywidualny. Obowiązkiem organu było zatem rozważenie w pierwszej kolejności, czy wniosek o stwierdzenie nieważności pochodzi od podmiotu, który jest stroną postępowania, od podmiotu, który posiada interes prawny do wszczęcia tego postępowania. Spółka wnioskodawca nie była stroną postępowania zakończonego decyzją objętą wnioskiem o stwierdzenie nieważności, własnego interesu prawnego nie wykazała, a organ tej kluczowej kwestii nie rozważył. Prowadzenie postępowania wszczętego na wniosek podmiotu, który nie jest stroną postępowania stanowi rażące naruszenie wyrażonej w art. 16 k.p.a. zasady trwałości decyzji administracyjnych.