Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. II SA/Ol 138/15

Dnia 23 kwietnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2015 roku sprawy ze skargi A. F. na decyzję Wojewody z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wznowienia pozwolenia na budowę - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 7 stycznia 2014 r., Starosta O. zatwierdził projekt budowlany i udzielił R.H. pozwolenia na budowę, na działkach nr "[...]" budynku mieszkalnego jednorodzinnego według projektu indywidualnego wraz z instalacjami wewnętrznymi i przyłączami: wody z istniejącej sieci, kanalizacji sanitarnej i deszczowej z przydomową oczyszczalnią ścieków o wydajności do 5 m³ na dobę z odprowadzeniem oczyszczonych ścieków do studni chłonnej, energii elektrycznej, oraz na budowę zjazdu i ogrodzenia.

Następnie, decyzją z dnia 23 stycznia 2014 r., organ pierwszej instancji przeniósł powyższą decyzję na rzecz E. i A.G., zwanych dalej "inwestorami".

Na wniosek A.F., organ pierwszej instancji, na podstawie art. 145 § 1 pkt 4, pkt 5, pkt 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.), dalej powoływanej jako K.p.a., wznowił postępowanie w sprawie zakończonej własną ostateczną decyzją z dnia 7 stycznia 2014 r., przeniesionej decyzją z dnia 23 stycznia 2014 r. na rzecz inwestorów, a decyzją z dnia 6 sierpnia 2014 r., odmówił uchylenia tej decyzji.

W uzasadnieniu organ podniósł, że wniosek o wznowienie postępowania został wniesiony z zachowaniem terminów przewidzianych w art. 148 K.p.a., a wnioskodawca powołał się na przesłanki wznowienia postępowania. Wskazał bowiem, że procesie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę nie był rozpatrywany problem przepływu wód opadowych przepustem pod drogą przez działkę nr "[...]"w kierunku północnym do "[...]", ponadto podniósł, że decyzja została wydana bez zgody właścicieli działek nr "[...]". W toku postępowania organ ustalił, że przepust jest urządzeniem odwadniającym i przeprowadzającym wodę przez korpus drogi powiatowej. Stwierdzono też, że nie ma śladów zalewania na działce inwestorów. Ustalono ponadto, że Gmina "[...]"przygotowuje dokumentację budowlaną kanalizacji deszczowej w celu odprowadzania wód z ww. działek przez przepust w drodze powiatowej z pominięciem działki inwestorów. Starosta podniósł, że zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013r. poz. 1409 z późn. zm.) stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujący się w obszarze oddziaływania obiektu. Obszarem oddziaływania obiektu zgodnie z art. 3 pkt 20 powyższej ustawy jest teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Wyjaśnił, że o istnieniu interesu prawnego można mówić, gdy w skutek zamierzenia budowlanego następują ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości wynikające z konkretnego przepisu prawa. Organ stwierdził, że, wnioskodawca nie podał konkretnych przepisów prawa materialnego, z których wynikałby jego interes prawny albo obowiązek prawny. Sporna inwestycja prowadzona jest na działkach o numerach: "[...]" i jej oddziaływanie zamyka się w tych działkach. Budynek wnioskodawcy położony jest zaś na działce nr "[...]", która położona jest poza obszarem oddziaływania inwestycji, nie graniczy z żadną z działek inwestorów i nie leży w najbliższym sąsiedztwie tych działek. Ponadto wnioskodawca nie przedstawił dokumentów świadczących o władaniu działkami o numerach "[...]" lub pełnomocnictwa do występowania w imieniu ich właścicieli. Odnosząc się do zarzutu, że inwestycja objęta pozwoleniem na budowę wpłynie na podniesienie wód gruntowych m.in. na działce wnioskodawcy z uwagi na brak odpływu wód opadowych z tej działki, Starosta przypomniał, że art. 29 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r., poz. 145 z późn. zm.) przewiduje obowiązek zagospodarowania wód opadowych na terenie własnej nieruchomości. W tej sytuacji bezpodstawne było twierdzenie, że inwestycja może powodować przyszłe immisje na działkę skarżącego. Organ ustalił również, iż dnia 11 stycznia 1999 r. została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę kanalizacji deszczowej na działce nr "[...]" (droga) sąsiadującej z działką wnioskodawcy. Starosta nie stwierdził również zasadności zarzutu wydania decyzji bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu. Zaznaczył, że projekt budowlany został sporządzony z zachowaniem warunków zawartych w: postanowieniu Powiatowej Służby Drogowej w "[...]"z dnia 20 listopada 2013 r., decyzji z dnia 13 grudnia 2013 r., piśmie Starosty "[...]"z dnia 30 października 2013 r., decyzji Wójta Gminy "[...]"o warunkach zabudowy z dnia 18 września 2013 r. oraz zgodnie z opinią Zespołu Uzgadniania Dokumentacji Projektowej Starostwa Powiatowego w "[...]". Starosta za bezpodstawne uznał również powoływanie się przez wnioskodawcę na przesłankę z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. Zauważył, że istnienie instalacji odwadniających, wykonanych bez stosownej dokumentacji, nie naniesionych na mapy i nie zinwentaryzowanych, odprowadzających wody opadowe z działek po południowej stronie drogi powiatowej przepustem pod tą drogą na działkę nr "[...]"jest przedmiotem badania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w "[...]", jako przyczyna zalewania działki nr "[...]".