Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Ol 58/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka del. sędzia SO Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) Protokolant referent stażysta Milena Małyszko po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015r. sprawy ze skargi P. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie określenia kwoty długu celnego, podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Ol 58/15

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w O. decyzją z dnia "[...]" utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w O. z dnia "[...]" , w której to decyzji Naczelnik Urzędu Celnego w O. określił kwotę długu celnego, kwotę podatku akcyzowego, kwotę podatku od towarów i usług oraz kwotę opłaty paliwowej w związku z wprowadzeniem w dniu 3 września 2013r. na obszar celny Wspólnoty oleju napędowego w ilości 60 litrów w zbiorniku autobusu "[...]" o numerze rejestracyjnym "[...]".

Decyzja została wydana w związku z faktem, że w dniu 03.09.2013 r. P. S., w imieniu przedsiębiorstwa "A" P. M. zadeklarował przywóz oleju napędowego znajdującego się w zbiorniku wymienionego pojazdu w ilości 60 litrów. W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że w autobusie zostały zamontowane dwa dodatkowe zbiorniki paliwa. Zbiorniki zamontowano w środkowej części pojazdu pod prawą częścią podłogi. Dostęp do zbiorników możliwy był po zdemontowaniu dwóch par siedzeń i po zwolnieniu dwóch zamków zasilanych elektrycznie. Zbiorniki w dniu kontroli nie były podłączone do układu paliwowego. W dniu 25.09.2013 r. przeprowadzono dowód z ekspertyzy technicznej przedmiotowego autobusu, w której rzeczoznawca stwierdził, że zbiornik, w którym znajdowało się paliwo jest własnej konstrukcji i wykonania oraz, że nie posiada żadnej homologacji. Rzeczoznawca wysnuł również wniosek końcowy wskazując, że autobus został znacznie przerobiony do celów przemytu, a rozmiar zbiornika jest niewielki, ponieważ głównym celem nie było zaopatrzenie w paliwo. Przeróbki techniczne autobusu są na tyle znaczące, że ponowne doprowadzenie do stanu zgodnego z homologacją fabryczną jest niemal niemożliwe, kosztowne i ekonomicznie nieuzasadnione. Zdaniem rzeczoznawcy stan techniczny pojazdu uzasadniał wniosek o złomowanie autobusu w zakładzie do tego przeznaczonym.