Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Łd 193/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia NSA Teresa Porczyńska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant: Sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Wieruszowie na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności ostatecznego postanowienia nadającego rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 1.05.2007 r. - 30.04.2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. Spółka z o.o. A wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności postanowienia Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] r. w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. w przedmiocie określenia spółce zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy od 1 maja 2007 r. do 30 kwietnia 2008 r.

Jako podstawę prawną żądania stwierdzenia nieważności postanowienia wskazano art. 247 § 1 pkt 2 i 3, art. 248 § 1 w związku z art. 219 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., powoływanej dalej w skrócie jako O.p.).

W ocenie spółki postanowienie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności zostało wydane bez podstawy prawnej, względnie z rażącym naruszeniem art. 239b § 1 pkt 4 O.p., ponieważ okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego był dłuższy niż 3 miesiące. Tym samym zasadnicza podstawa prawna do wydania powyższego postanowienia nie istniała, względnie organ podatkowy zastosował art. 239b § 1 pkt 4 O.p. w sposób rażąco naruszający prawo.