Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. III SA/Gd 209/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Wioleta Gładczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia 24 listopada 2014 r. nr [...].

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 31 października 2014 r. Z. S. zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] o udzielenie świadczeń finansowych z pomocy społecznej, gdyż nie ma środków koniecznych do zaspokojenia minimalnych potrzeb życiowych.

Decyzją z dnia 24 listopada 2014 r., nr [...] Prezydent Miasta [...] odmówił przyznania pomocy finansowej wnioskodawcy z uwagi na uniemożliwienie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego.

Jako podstawę prawną wskazano art. 7, art. 8 ust. 1 pkt 2, art. 11 ust. 2, art. 39, art. 106 ust. 4 i art.107 ust. 4a ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej oraz Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 12 listopada 2014 r. pracownik socjalny z koordynatorem zespołu udał się do miejsca zamieszkania wnioskodawcy celem przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, jednakże nie zostali wpuszczeni do domu. Wnioskodawca był zbulwersowany obecnością koordynatora i nie przyjmował tłumaczenia jego obecności. Nie czekając do końca wyjaśnień zatrzasnął drzwi i tym samym uniemożliwił przeprowadzenie wywiadu środowiskowego. Organ powołał się na art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej i wskazał, że wnioskodawca odmawiając współpracy wyczerpał znamiona tego przepisu. Ponadto wskazał na treść art. 107 ust. 1 i 4a tej ustawy.