Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 marca 2015 r., sygn. III SA/Wa 2436/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Krawczyk, sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2015 r. sprawy ze skargi S. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenie niedopuszczalności odwołania 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) stwierdza, że uchylone postanowienie nie może być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz S. D. kwotę 357 zł (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynikało, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. określił S.D. (dalej jako "Strona" lub "Skarżący") przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. oraz przybliżoną kwotę odsetek za zwłokę należnych od tego zobowiązania na dzień wydania decyzji, a także orzekł o zabezpieczeniu określonego zobowiązania podatkowego wraz z odsetkami za zwłokę na majątku podatnika przed wydaniem decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w ww. podatku. Powyższa decyzja została doręczona Skarżącemu w dniu 3 marca 2014 r., co wynikało ze zwrotnego potwierdzenia odbioru.

2. Skarżący pismem z dnia 17 marca 2013 r. nadanym w tym samym dniu złożył odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w W. , wnosząc o uchylenie wydanego rozstrzygnięcia. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie: 1) art. 33 § 1 oraz § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej zwana "ustawą Ord. pod.") poprzez wydanie decyzji pomimo nie zaistnienia okoliczności uzasadniających dokonanie zabezpieczenia; 2) art. 33 § 4 ustawy Ord. pod. poprzez określenie przybliżonej wysokości zobowiązania podatkowego oraz kwoty odsetek za zwłokę należnych od tego zobowiązania w oparciu o ustalenia Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. bez przeprowadzenia jakichkolwiek działań weryfikacyjnych w tym zakresie; 3) art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy Ord. pod. poprzez niedostateczne wyjaśnienie przyczyn uzasadniających obawę, iż zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane; 4) art. 210 § 1 pkt 6 w związku z art. 124 ustawy Ord. pod. poprzez niedostateczne uzasadnienie decyzji. W uzasadnieniu odwołania Skarżący nie podzielił poglądu, iż sama przewidywana wysokość zobowiązania podatkowego może stanowić podstawę zastosowania zabezpieczenia. Jego zdaniem wydanie zaskarżonej decyzji nie zostało poprzedzone wnikliwą analizą zaistnienia przesłanek określonych w art. 33 § 1 ustawy Ord. pod. uzasadniających dokonanie przedmiotowego zabezpieczenia. Zarzucił organowi, iż nie wykazał okoliczności - poza wysokością przewidywanego zobowiązania podatkowego wraz z odsetkami za zwłokę - mogących wskazywać, że rzekome zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. nie zostanie wykonane. Jednocześnie wskazał, że organ podatkowy nie przeprowadził rzetelnej analizy sytuacji ekonomicznej i majątkowej Strony, której wyniki miałyby istotny wpływ na zasadność wydania decyzji o zabezpieczeniu w trybie art. 33 ustawy Ord. pod. W przekonaniu Skarżącego ocena ryzyka nieuregulowania ewentualnej zaległości podatkowej powinna zostać dokonana w świetle wszystkich okoliczności faktycznych, nie zaś w oparciu wyłącznie o pobieżną analizę ekonomiczną dochodów wykazanych w zeznaniach i deklaracjach podatkowych za 2008-2012 r. Jednocześnie za uzasadniony uznał zarzut, iż w niniejszej sprawie realizacja wynikającego z art. 33 § 4 ustawy Ord. pod. obowiązku określenia przybliżonej kwoty zobowiązania podatkowego podlegającego zabezpieczeniu ograniczyła się do bezkrytycznego powielenia ustaleń organu kontroli skarbowej poczynionych w postępowaniu kontrolnym. Skarżący reasumując stwierdził, że zaskarżona decyzja nie zawiera wyczerpującego uzasadnienia, o którym mowa w art. 210 § 1 pkt 6 ustawy Ord. pod., gdyż organ nie przedstawił przekonywujących dowodów przemawiających za istnieniem uzasadnionej obawy niewykonania zobowiązania podatkowego, które uzasadniałyby dokonanie zabezpieczenia.