Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 marca 2015 r., sygn. VII SA/Wa 2408/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.), Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant spec. Agnieszka Wrzodak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2015 r. sprawy ze skargi (...) na czynność Prezydenta (...) z dnia (...) lipca 2014 r. znak: (...) w przedmiocie odmowy zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności w części w jakiej dotyczy karty pojazdu o numerze rejestracyjnym (...); II. stwierdza, że zaskarżona czynność w części opisanej w punkcie I nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Prezydenta (...) na rzecz (...) kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez (...) jest akt odmowy (...) zawarty w piśmie z dnia (...) lipca 2014 r. znak: (...), stwierdzenia uprawnienia do zwrotu nienależnie zapłaconej przez skarżącą i pobranej przez ten organ części opłaty w kwocie (...) zł za wydanie karty pojazdu dla pojazdu o nr rejestracyjnym (...).

Czynność ta, o której skarżąca dowiedziała się z pisma organu podjęta została w następujących okolicznościach sprawy.

Pismem z dnia (...) czerwca 2014 r. (...) wystąpiła do Prezydenta (...) o zwrot łącznej kwoty 53.125 zł za wydanie 125 kart pojazdów, w tym karty pojazdu o nr rejestracyjnym (...). W uzasadnieniu tego pisma skarżąca Spółka wskazała, że opłaty za wydanie kart pojazdu dla wyszczególnionych pojazdów zostały uiszczone w wysokości przewidzianej w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, do którego odnosi się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. U 6/04 wskazując na jego sprzeczność z ustawą. Podniosła przy tym, iż podwyższenie opłaty za wydanie karty pojazdu ponad faktyczne koszty jej wytworzenia stanowiło nową daninę publiczną i naruszało art. 217 Konstytucji RP, zgodnie z którym tego rodzaju daniny mogą być nakładane tylko na podstawie ustawy, a nie aktów podustawowych takich jak rozporządzenia. W konsekwencji Spółka stwierdziła, iż organ pobrał opłaty bez stosownej podstawy prawnej.