Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 marca 2015 r., sygn. I SA/Sz 1415/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska,, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 marca 2015 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie uzdrowiskowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza P. z dnia [...] r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej A. G. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania A.G. od decyzji Burmistrza P. z dnia [...] r. o nr [...], w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie uzdrowiskowej w kwocie [...] zł, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że A.G. w dniu 17 lipca 2014 r. wniosła o zwrot nienależnie, jej zdaniem, pobranej opłaty uzdrowiskowej za pobyt w dniach od 4 maja do 1 czerwca 2014 r. w szpitalu uzdrowiskowym w P., podkreślając, że w okresie tym przebywała w szpitalu.

W tej sytuacji Burmistrz P. wszczął postępowanie podatkowe, a następnie odmówił podatniczce stwierdzenia nadpłaty opłaty uzdrowiskowej, wskazując, że zwolnienie z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 95, z 2010 r., poz. 613 ze zm.) nie dotyczy szpitali uzdrowiskowych prowadzonych przez Uzdrowisko P.

Nie zgadzając się z taki rozstrzygnięciem A.G. wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. wnosząc o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji oraz powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 2011 r. o sygn. akt II FSK 1216/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 grudnia 2010 r. o sygn. akt I SA/Kr 1792/09, które potwierdzają zasadność jej stanowiska.