Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 11 marca 2015 r., sygn. I SA/Sz 938/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska, Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Edyta Wójtowicz, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 marca 2015 r. spraw ze skarg G. D. oraz Prokuratora Okręgowego w K. na uchwałę Rady Gminy Darłowo z dnia 29 października 2013 r. nr XXXIX/328/2013 w przedmiocie ustalenia stawek opłaty uzdrowiskowej, terminu płatności oraz sposobu jej poboru na terenie Gminy Darłowo 1. stwierdza nieważność § 2 zaskarżonej uchwały w zakresie określenia: "w pierwszym dniu pobytu"; 2. stwierdza nieważność § 4 pkt 1 zaskarżonej uchwały w zakresie określenia: "obliczania wysokości i"; 3. w pozostałym zakresie oddala skargi; 4. stwierdza, że zaskarżona uchwała w zakresie wskazanym w pkt 1 i pkt 2 wyroku nie podlega wykonaniu; 5. zasądza od Wójta Gminy D. na rzecz skarżącego G. D. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z A S A D N I E N I E

I. W piśmie z dnia 23 czerwca 2014 r. (po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa) G D, dalej "Skarżący", zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie uchwałę nr XXXIX/328/2013 Rady Gminy, dalej "Rada Gminy", z dnia 29 października 2013 r. w sprawie ustalenia stawek opłaty uzdrowiskowej, terminu płatności oraz sposobu jej poboru na terenie Gminy D (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z dnia 6 listopada 2013r., poz. 3660).

Skarżący, powołując się na art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) - dalej: u.s.g. - w zw. z art. 52 § 1, 53 § 2 i 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: p.p.s.a. -zaskarżył ww. uchwałę w zakresie § 2, § 3 i § 4.

Naruszenie swojego interesu prawnego, w rozumieniu art. 101 ust. 1 u.s.g., Skarżący upatruje w tym, że w okresie od 31 marca do 20 kwietnia 2014 r. przebywał na terenie D, w Ośrodku Sanatoryjnym- Wypoczynkowym "A", jako opiekun prawny dziecka do lat 6. W ww. ośrodku tym został poinformowany, że ciąży na nim obowiązek podatkowy zapłaty opłaty uzdrowiskowej wynikający z powyższej uchwały za cały okres pobytu, i to z góry, z czym się nie zgodził. Dodatkowo, brak precyzyjnego wskazania w uchwale inkasentów opłaty uzdrowiskowej skutkował tym, że nie miał możliwości skorzystania z przysługującego mu prawa ewentualnego uregulowania opłaty do rąk inkasenta, gdyż osoby żądające opłaty nie potrafiły jednoznacznie wskazać i udokumentować, kto jest inkasentem opłaty uzdrowiskowej na terenie ww. ośrodku. Wynikało to z nieprecyzyjnych zapisów zaskarżonej uchwały, gdzie w sposób nader ogólny wskazano osoby pełniące obowiązki inkasentów.