Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 marca 2015 r., sygn. II SA/Lu 627/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Jakub Polanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 marca 2015 r. sprawy ze skargi A. S. i M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie pomocy pieniężnej dla rodziny zastępczej oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. decyzją z dnia [...] r., Nr [...] po rozpatrzeniu wniosku A. i M. S. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z upoważnienia. Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w C. działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. znak: [...] orzekającej o udzieleniu pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dziecka - S. M. ur. 23 maja 1997 r. umieszczonej w rodzinie zastępczej spokrewnionej z dzieckiem, ustanowionej w osobach A. i M. małż. S. w wysokości: 972,60 zł miesięcznie w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 23 maja 2004 r. tj. do ukończenia przez dziecko 7 lat; 648,40 zł miesięcznie od dnia 24 maja 2004 r. przez okres pobytu dziecka w rodzinie zastępczej do czasu osiągnięcia przez dziecko pełnoletniości. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że stwierdzenie nieważności decyzji jest wyjątkiem od ogólnej zasady trwałości decyzji ostatecznych i może wystąpić tylko wtedy, gdy decyzja jest w sposób niewątpliwy dotknięta wadą wymienioną w art. 156 § 1 pkt. 2 k.p.a. Rażące naruszenie przepisów procedury, w tym reguł dowodowych wyrażonych w art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. nie może co do zasady stanowić wystarczającej, samodzielnej podstawy do eliminacji z obrotu prawnego decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

W odwołaniu od ww. decyzji A. i M. S. podtrzymają swoje stanowisko, że na skutek zaniechania organu administracji doszło do wadliwego ustalenia wysokości świadczenia objętego decyzją, która nie uwzględnia faktów, że S. M. jest osobą niepełnosprawną od urodzenia, a w związku z tym od początku powinno być jej przyznane świadczenie w zwiększonej wysokości.