Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. II SA/Wr 20/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędzia NSA Halina Kremis (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji orzekającej o wymeldowaniu z miejsca pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewoda D. postanowieniem z dnia [...] r. ([...]), na podstawie art. 134 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.) - stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] r. nr [...] orzekającej o wymeldowaniu Z. S. z miejsca pobytu stałego w lokalu przy ul. P. we W..

Na uzasadnienie organ wskazał, że w dniu 13 lutego 2013 r., na wniosek T. S., wszczęte zostało postępowanie w sprawie wymeldowania Z. S. z lokalu przy ul. P. we W.. Z uwagi na fakt, iż w złożonym przez wnioskodawczynię wniosku wskazano, że zainteresowany przebywa poza granicami kraju, organ I instancji przekazał zawiadomienie o wszczęciu postępowania na podany przez wnioskodawczynię adres: [...]. Zawiadomienie o wszczęciu postępowania zawierało ponadto wywód dotyczący praw i obowiązków wynikających z ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Wskazano, że - stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych - osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca. W przypadku niedopełnienia tego obowiązku - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - organ gminy wydaje na wniosek właściciela lub innego podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się. Jednocześnie organ l instancji poinstruował zainteresowanego o obowiązku wynikającym wprost z art, 40 § 4 i 5 Kodeksu postępowania administracyjnego stanowiącego, iż strona zamieszkała za granicą lub mająca siedzibę za granicą, jeżeli nie ustanowiła pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego w kraju, jest obowiązana wskazać w kraju pełnomocnika do doręczeń. W razie niewskazania pełnomocnika do doręczeń przeznaczone dla tej strony pisma pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia. Zgodnie z obowiązującymi przepisami tego Kodeksu pouczono kto może zostać pełnomocnikiem, jak również o prawie brania czynnego udziału w każdym stadium postępowania i zapoznania się z aktami sprawy przed wydaniem końcowego rozstrzygnięcia. Zgodnie ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru zawiadomienie o wszczęciu postępowania zostało stronie skutecznie doręczone w dniu 27 marca 2013 r. Pomimo niezastosowania się do obowiązku wskazanego w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania poprzez brak wskazania pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego w kraju, jak również odstąpienie od wskazania w kraju pełnomocnika do doręczeń, organ I instancji w piśmie z dnia 22 maja 2013 r. ponowił wezwanie do ustosunkowania się do powyższego obowiązku, tym razem określając prekluzyjny termin 7 dni od chwili otrzymania wezwania, pod rygorem pozostawienia w aktach ze skutkiem doręczenia wszystkich kierowanych do Z. S. pism (w tym kończącej sprawę decyzji). Raz jeszcze wytłumaczono, kto - zgodnie z mi. 33 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego - może zostać pełnomocnikiem strony, uczulono również na fakt, iż pełnomocnictwo winno zostać stosownie opłacone, w myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 września 2007 r. w sprawie zapłaty opłaty skarbowej (Dz. U. nr 187 z 2007 r., poz. 1330). Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwanie zostało odebrane przez zainteresowanego w dniu 6 czerwca 2013 r. Następnie, w dniu 9 lipca 2013 r. Prezydent W. decyzją nr [...] orzekł o wymeldowaniu Z. S. z miejsca stałego pobytu w lokalu przy ul. P. we W.. Z uwagi na absolutną bierność strony w wywiązaniu się z obowiązku wskazanego dwukrotnie, zarówno w piśmie z dnia 13 lutego 2013 r., jak i z dnia 22 maja 2013 r., decyzja - zgodnie z pouczeniem - pozostawiona została w aktach sprawy jako skutecznie doręczona. W dniu 25 marca 2014 r. do organu I instancji wpłynęło pismo Z. S. (nadane w dniu 19 marca 2014 r. w N.), które następnie - zgodnie z art. 133 kodeksu postępowania administracyjnego - przekazane zostało do Wojewody D. jako "pismo/odwołanie" od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] r. Po wstępnej weryfikacji złożonego dokumentu, organ odwoławczy pismem z dnia 25 kwietnia 2014 r., zwrócił się o sprecyzowanie jego właściwej intencji. Strona została wezwana do jednoznacznego określenia, czy złożone pismo jest odwołaniem od decyzji organu I instancji, czy też jedynie wnioskiem o przesłanie przedmiotowej decyzji na adres obecnego miejsca pobytu strony. Organ odwoławczy pouczył jednocześnie raz jeszcze o obowiązku wyznaczenia pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego w kraju bądź wskazania w kraju pełnomocnika do doręczeń, w przeciwnym razie kierowane do wymienionego pisma pozostawi się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.