Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r., sygn. II SA/Wa 363/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Olga Żurawska - Matusiak (spr.), Andrzej Góraj, , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2015 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zwolnienia ze służby więziennej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Wnioskiem z 31 marca 2010 r. K. K. (dalej także jako skarżący), zwrócił się do Ministra Sprawiedliwości o stwierdzenie nieważności decyzji i Ministra Sprawiedliwości nr [...] z [...] sierpnia 2002 r. o zwolnieniu K. K. ze Służby Więziennej w związku z niewyrażeniem zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.

W uzasadnieniu wniosku podał, że pismo z 9 lipca 2002 r. zawierające propozycję przeniesienia, nie zostało mu doręczone wobec braku zachowania wymaganych w tym zakresie przepisów. Podniósł również, że przy zwolnieniu nie zachowano 6 miesięcznego terminu wynikającego z art. 39 ust. 6 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej. W ocenie skarżącego oznacza to, że skarżona decyzja została wydana z rażącym naruszeniem art. 39 i 44 § 2 K.p.a. oraz art. 39 ust. 6 ustawy o Służbie Więziennej. Ponadto zarzucił, że kwestionowaną decyzję wydano w oparciu o błędną podstawę prawną, a rozstrzygnięcie jest niezgodne z uzasadnieniem.

Decyzją z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] Minister Sprawiedliwości odmówił stwierdzenia nieważności powyższej decyzji. W pierwszej kolejności uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ przypomniał okoliczności faktyczne sprawy związane ze zwolnieniem skarżącego ze Służby Więziennej. Następnie podał, że z uwagi na kwestionowane przez skarżącego doręczenia pisma z 9 lipca 2002 r. potwierdzono zawartość niepodjętej, awizowanej przesyłki o nr [...]. Odnosząc się do kwestii doręczenia powyższego pisma organ odwołał się do stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonego w orzeczeniach odnoszących się do postępowania związanego ze zwolnieniem skarżącego ze Służby Więziennej (wyrok z 6 lutego 2008 r., I OSK 375/07 i z 22 lipca 2009 r. I OSK 1235/09) i stwierdził, że przesyłka zwierająca pismo z 9 lipca 2002 r. została doręczona w sposób analogiczny. Została także pozostawiona w placówce pocztowej przez okres nie tylko 7 dni, ale przekraczający 14 dni. Przeprowadzenie dodatkowych dowodów potwierdzających prawidłowość doręczenia zastępczego pozwala - zdaniem organu - uznać za prawidłowe doręczenie zastępcze pisma z 9 lipca 2002 r. zawierającego propozycję objęcia wolnych stanowisk niższych od zajmowanego dotychczas przez skarżącego, co oznacza, że przepisy art. 39 i 44 K.p.a. nie zostały naruszone.