Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. VII SA/Wa 2405/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska, , Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk (spr.), Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant spec. Katarzyna Ławnik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi (...) z siedzibą w (...) na czynność Prezydenta (...) z dnia (...) lipca 2014 r., nr (...) w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty za wydanie karty pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności w części dotyczącej odmowy zwrotu nadpłaty za wydanie karty pojazdu o numerze rejestracyjnym (...); II. stwierdza, że zaskarżona czynność w części opisanej w punkcie I nie podlega nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Prezydenta (...) na rzecz (...) z siedzibą w (...) kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez (...) jest czynność Prezydenta (...) polegająca na odmowie zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu o nr rejestracyjnym (...). Czynność ta, o której skarżąca dowiedziała się z pisma organu z dnia (...) lipca 2014 r. znak: (...), podjęta została w następujących okolicznościach sprawy:

Pismem z dnia (...) czerwca 2014 r. (...) wystąpiła do (...) o zwrot łącznej kwoty (...) zł za wydanie 125 kart pojazdów, w tym karty pojazdu o nr rej. jw. W uzasadnieniu tego pisma skarżąca Spółka wskazała, że opłaty za wydanie kart pojazdu dla wyszczególnionych pojazdów, zostały uiszczone w wysokości przewidzianej w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, do którego odnosi się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. sygn. akt U 6/04 wskazując na jego sprzeczność z ustawą. Podniosła przy tym, iż podwyższenie opłaty za wydanie karty pojazdu ponad faktyczne koszty jej wytworzenia stanowiło nową daninę publiczną i naruszało art. 217 Konstytucji RP, zgodnie z którym tego rodzaju daniny mogą być nakładane tylko na podstawie ustawy, a nie aktów podustawowych takich jak rozporządzenia. W konsekwencji Spółka stwierdziła, iż organ pobrał opłaty bez stosownej podstawy prawnej.