Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. II SA/Ol 1098/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2015r. sprawy ze skargi S. T. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry - uchylenia decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej w O. - po wznowieniu postępowania - odmówił uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia "[...]", nr "[...]", utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w E. z dnia "[...]" w przedmiocie wymierzenia S. T. kary pieniężnej w kwocie 12 000 zł z tytułu urządzania gier na automacie JOKERS PLUS poza kasynem gry, tj. w barze "B." przy ul. B. "[...]" w P. W uzasadnieniu podano, że pismem z dnia "[...]" pełnomocnik S.T. złożył wniosek o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 i 7 Ordynacji podatkowej. Podał, że w przedmiotowej sprawie było prowadzone jednocześnie postępowanie karno-skarbowe z art. 107 § 1 Kodeksu karnego skarbowego przeciwko S. T. jako właścicielowi wskazanego automatu, w toku którego wyrokiem Sądu Rejonowego w E. w dniu "[...]" (sygn. akt "[...]") wnioskodawca został uznany winnym popełnienia zarzucanego mu czynu. Jednakże Sąd Okręgowy w E. w dniu "[...]" (sygn. akt "[...]") wydał wyrok uniewinniający. Pełnomocnik strony wskazał, że z uzasadnień wyroków, a także z uzasadnienia decyzji ostatecznej, której dotyczy wniosek o wznowienie postępowania, wynika kontrowersja stanowisk dotycząca wydanych w sprawie opinii biegłych. Według pełnomocnika strony prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są wiążące (art. 8 § 1 i 2 k.p.k.). Skoro zatem wnioskodawca został uniewinniony w postępowaniu karno- skarbowym od postawionego mu zarzutu, który jest tożsamy w decyzji wymierzającej mu karę pieniężną na podstawie ustawy o grach hazardowych, to fakt ten powinien rzutować na rozstrzygnięcie w postępowaniu administracyjno-podatkowym i tym samym stanowi podstawę do wnioskowanego wznowienia postępowania. Postanowieniem z dnia "[...]" organ wznowił postępowanie w przedmiotowej sprawie, w toku którego ustalono, że ostateczna decyzja, której dotyczy wniosek została wydana w dniu "[...]", a wyrok Sądu Okręgowego w E. uniewinniający S. T. został wydany w dniu "[...]". Przy czym wskazano, że przyczyną uniewinnienia oskarżonego był fakt, że sąd pierwszej instancji, przypisując oskarżonemu określone zachowanie, pominął jedno z istotnych znamion zarzucanego mu czynu, tj. znamię czasownikowe. W efekcie sąd II instancji uznał, że czyn, który został przypisany oskarżonemu przez sąd w wyroku nie zawiera wszystkich ustawowych znamion przestępstwa określonego w art. 107 § 1 k.k.s. W konsekwencji Sąd Okręgowy, nie analizując treści zarzutów apelacyjnych, zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego od przypisanego mu w wyroku czynu. W związku z tym sąd ten nie oceniał także dowodów, w tym opinii biegłych. Organ wskazał, że postępowanie karno-skarbowe jest całkowicie odrębne od postępowania podatkowego i nie można mówić o tożsamości tych spraw. Przedmiotem regulacji w kodeksie karnym skarbowym jest odpowiedzialność karna za przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a przedmiotem regulacji ustawy o grach hazardowych jest określenie warunków urządzania i zasad prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, w tym określenie należnych z tego tytułu Skarbowi Państwa danin publicznoprawnych. Kary pieniężne, wymierzane i pobierane w trybie postępowania administracyjnego, stanowią formę zryczałtowanej opłaty z tytułu urządzania gier hazardowych wbrew przepisom ustawy. Podkreślono, że kara administracyjna, określona w art. 89 ustawy o grach hazardowych, nie jest konkurencyjna i nie pozostaje w zbiegu z karą grzywny orzekaną na podstawie art. 107 k.k.s., ani też nie stanowi sankcji, lecz zastępcze wykonanie obowiązku podatkowego. Wskazano, że postępowanie karnoskarbowe oparte jest o zasadę winy, a zatem o jego wyniku nie decyduje tylko ocena charakteru gry, ale także kwestia winy osoby, której postawiono zarzuty i którą następnie oskarżono o przestępstwo lub wykroczenie karnoskarbowe. W ocenie organu w przedmiotowej sprawie nie wyszły na jaw nowe dowody i okoliczności faktyczne, które miałyby wpływ na odmienne rozstrzygnięcie, a wskazane orzeczenia sądów powszechnych nie mają wpływu na treść wydanej decyzji. Podkreślono, że podstawą wydania decyzji w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry był przeprowadzony przez funkcjonariuszy eksperyment oraz opinie techniczne biegłych sądowych, ocenione zgodnie z art. 191 Ordynacji podatkowej, a ponadto w toku postępowania ustalono, że strona nie dysponowała stosownym zezwoleniem na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych. Zatem nie została spełniona żadna z przesłanek wymienionych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej, a zatem nie ma podstaw do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy zakończonej decyzją ostateczną.