Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. II SA/Łd 1191/14

Dnia 3 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2015 roku sprawy ze skargi A. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. nr [...] z dnia [...]. LS

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013r., poz. 267 ze zm.) - w skrócie: "K.p.a." w związku z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013r., poz. 182 ze zm.) - powoływana także jako: "ustawa" - utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...], nr [...], mocą której odmówiono A. O. skierowania do Domu Pomocy Społecznej w S.

A. O. w dniu [...] złożyła wniosek o skierowanie do DPS z uwagi na wiek, stamn zdrowia i stopień niesamodzielności. W toku postępowania ustalono, że wnioskodawczyni ma 80 lat, prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, zdiagnozowano u niej zespół bólowy kręgosłupa - dyskopatię, reumatoidalne zapalenie stawów, nadciśnienie tętnicze oraz znaczne niedowidzenie. Ustalono też, że źródłem dochodu strony jest emerytura wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym w łącznej wysokości 2.574,58 zł. Organ I instancji uznał, że występujące u strony schorzenia powodują ograniczenia w funkcjonowaniu w życiu społecznym, niemniej jednak strona nie wymaga całodobowej opieki - stan jej zdrowia pozwala bowiem na samodzielność w codziennych czynnościach związanych z higieną osobistą, załatwianiem potrzeb fizjologicznych, przygotowywaniem i spożywaniem posiłków, ubieraniem się oraz wykonywaniem lżejszych prac domowych. Podkreślano również, że strona nie jest osobą leżącą, porusza się samodzielnie, a fakt iż jest osobą niepełnosprawną w umiarkowanym stopniu świadczy o częściowej, a nie całkowitej niezdolności do samodzielnej egzystencji. Przywołano również treść orzeczenia lekarskiego o stopniu niepełnosprawności, z którego wynika, iż strona "nie wymaga długotrwałej, całodobowej opieki lub pomocy innej osoby". Na tej podstawie organ I instancji uznał, że stan faktyczny mniejszej sprawy wskazuje na to, że strona samodzielnie funkcjonuje w środowisku i jest wstanie zaspokoić swoje potrzeby życiowe - samodzielnie się porusza i nie jest osobą pampersowaną. W ocenie organu I instancji istnieje możliwość zapewnienia stronie pomocy poprzez przyznanie jej usług opiekuńczych świadczonych w miejscu zamieszkania.