Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. I SA/Lu 942/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca), Sędziowie WSA Małgorzata Fita, SO del. Monika Kazubińska-Kręcisz, Protokolant Starszy asystent sędziego Karolina Orłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 lutego 2015r. sprawy ze skargi A S.A. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz A S.A. kwotę 357 zł (trzysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Samorządowe Kolegium Odwoławcze (organ) utrzymało w mocy postanowienie Wójta Gminy M. z dnia [...] lutego 2014 r., który jako wierzyciel przedstawił swoje stanowisko odnośnie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego przeciwko A. następcy prawnemu B. (zobowiązany).

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że Wójt Gminy M. (wierzyciel) stanął na stanowisku, zgodnie z którym nie są uzasadnione zarzuty zobowiązanego wywiedzione z treści art. 33 § 1 pkt 1, 6, 8, 10 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U.2014.1619 - u.p.e.a.). Wierzyciel nie zgodził się bowiem z zapatrywaniem zobowiązanego, aby odsetki określone w tytułach wykonawczych miały zostać zawyżone.

Rozpoznając sprawę w drugiej instancji, w wyniku zażalenia zobowiązanego na postanowienie wierzyciela, organ również nie zgodził się ze zobowiązanym, aby odsetki miały go nie obciążać, a dokonane wpłaty miały już zrealizować obowiązki wynikające z tytułów wykonawczych. Organ bowiem argumentował, że - wbrew przekonaniu zobowiązanego - egzekucja nie dotyczy wykonanego obowiązku ani co do należności głównej, ani co do odsetek. Przedmiotem egzekucji jest podatek od nieruchomości za 2008 r. wynikający z decyzji wraz z odsetkami. Zobowiązany w dniu 19 grudnia 2013 r. przelał na rachunek wierzyciela kwotę 28.523 zł, która nie pokrywała w całości należności dochodzonych przez wierzyciela z tytułu podatku od nieruchomości za 2008 r. Wobec tego wierzyciel dokonał proporcjonalnego zaliczenia kwoty wpłaconej przez zobowiązanego na rzecz należności głównej i odsetek. Pozostała jeszcze do uiszczenia przez zobowiązanego kwota 9.613 zł należności głównej oraz 5.950 zł odsetek. Kwota 9.613 zł została wyegzekwowana przez organ egzekucyjny w dniu 23 grudnia 2013 r. i przekazana na rachunek wierzyciela. Zdaniem organu, nie doszło do zawyżenia kwoty odsetek w tytułach wykonawczych, na podstawie których wszczęto postępowanie egzekucyjne. W postępowaniu podatkowym Wójt Gminy M. podejmował czynności niezbędne dla rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy. Natomiast ze strony podatnika występowały sytuacje, w których wykorzystywał on swoje proceduralne uprawnienia w celu przedłużenia postępowania podatkowego. Wobec powyższego brak współpracy podatnika z organem podatkowym oraz skomplikowany charakter sprawy (postępowanie podatkowe dotyczyło opodatkowania podatkiem od nieruchomości kabli w kanalizacji kablowej, a opodatkowanie tych przedmiotów wymaga współpracy ze strony podatnika) spowodowały opóźnienie w wydaniu decyzji podatkowej przez Wójta Gminy M. Nadto organ motywował, że prawidłowa wykładnia art. 139 § 3 w zw. z art 54 § 1 pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz.U.2012.749 ze zm. - o.p.) uzasadnia wniosek, że czas na załatwienie sprawy podatkowej przez organ drugiej instancji należy liczyć do dnia wydania decyzji odwoławczej, nie zaś do dnia jej doręczenia stronie, jak tego chce zobowiązany. W rezultacie powyższych argumentów organ stanął na stanowisku, w myśl którego kwota odsetek ciążąca na zobowiązanym zgodnie z treścią tytułów wykonawczych nie została zawyżona, mając na względzie unormowanie art. 54 § 2 o.p. Nie mamy zatem, w ocenie organu, do czynienia z niedopuszczalnością egzekucji czy niedopuszczalnością stosowania w jej toku środków egzekucyjnych.