Postanowienie WSA w Gdańsku z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. II SA/Gd 717/14

Wstrzymanie wykonania aktu

Dnia 19 lutego 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2015 roku, na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg J. U. M., V. M., B. i M. L. oraz K. i M. C. na decyzję Wojewody z dnia 25 września 2014 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: odmówić skarżącym J. U. M., V. M. oraz B. i M. L. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

W piśmie z dnia 30 października 2014 r. skarżący J. U. M., V. M. oraz B. i M. L. wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody, utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji wydaną w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia S. R. pozwolenia na budowę budynku mieszkalno - usługowego wraz z wewnętrzną linią zasilania energetycznego na działce nr [...] przy ul. P. w U.

Uzasadniając wniosek oparty na treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.) - w skrócie określanej dalej jako "p.p.s.a.", skarżący stwierdzili, że w skardze powyższej decyzji Wojewody zarzucili szereg nieprawidłowości, które zapewne przesądzą o jej uchyleniu. Wyjaśnili, że powołują się na obie przesłanki wstrzymania, wskazane w art. 61 § 3 p.p.s.a., a więc na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz trudne do odwrócenia skutki. Pierwsza z przesłanek jest urzeczywistniona ze względu na treść zarzutów merytorycznych zawartych w skardze, w których podniesiono uzasadnione zastrzeżenia co do miejsca posadowienia projektowanego budynku, a więc tego, że budowa ma się odbyć na gruncie niestanowiącym własności inwestora. Do dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie złożono bowiem oświadczenia o prawie do dysponowania gruntem na cele budowlane. To implikuje fakt, że inwestor prawdopodobnie takiego prawa nie posiada, a to oznacza, że nie da się wykluczyć możliwości, iż ma zamiar budować na cudzym gruncie. Ponadto, jak wskazywano w skardze, projektowana inwestycja wkracza na teren należący do wnioskodawców. Zgodnie z orzeczeniem technicznym, stanowiącym element projektu budowlanego, budynek ma być posadowiony w odległości 50 cm od istniejącej ściany budynku przeznaczonego do rozbiórki, przy czym rzeczony budynek wkracza na teren nieruchomości sąsiedniej w najdalszym punkcie na 60 cm. Z art. 231 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że S. R. - po zrealizowaniu inwestycji - nabędzie prawo do żądania przeniesienia na jego własność zajętego gruntu, a skarżona decyzja może wywołać przeświadczenie inwestora dotyczące dobrej wiary, o której mowa ww. normie prawa cywilnego. Wykonanie zaskarżonej decyzji wywoła zatem szkodę, polegającą na utracie prawa do gruntu przez osoby trzecie. Jeżeli natomiast chodzi o drugą z przesłanek wstrzymania, skarżący uzasadnili ją niezgodnością planowanej inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wskazali, że teren inwestycyjny objęty jest szczególną ochroną konserwatora zabytków ze względu na wartości archeologiczne. Ich zdaniem, wybudowanie budynku może spowodować, że ulegną uszkodzeniu i zakryciu "ewentualne kwestie o znaczeniu archeologicznym". Ponadto realizacja przedsięwzięcia inwestycyjnego może doprowadzić do zaburzenia projektowanego ładu urbanistycznego. Zgodnie bowiem z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewiduje się zabudowę zwartą, a zatwierdzony projekt budowlany pozwala na wzniesienie budynku wolnostojącego. Powyższe okoliczności - w ocenie skarżących - wskazują, że w razie realizacji budynku z całą pewnością wystąpią skutki, których nie będzie dało się odwrócić.