Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 stycznia 2015 r., sygn. III SA/Wr 615/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marek Olejnik, Sędzia WSA Maciej Guziński, Protokolant sekretarz sądowy Paulina Białkowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 16 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie przyznania płatności rolnośrodowiskowej za 2008 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...], wydaną po ponownym rozpatrzeniu odwołania P. P., Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR we W. z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] o odmowie przyznania płatności rolnośrodowiskowej za rok 2008. Decyzja ta wydana została wskutek uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia [...] lutego 2012 r., sygn. akt [...], oraz wskutek uchylenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia [...] kwietnia 2014 r., sygn. akt [...], decyzji Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. z dnia [...] lipca 2011 r.

Powyższa okoliczność jest nie bez znaczenia, albowiem stosownie do art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 poz. 270 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

W uzasadnieniu wyroku WSA we Wrocławiu wskazał, że w rozpoznawanej sprawie znajdą zastosowanie przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz.U. Nr 93, poz. 898 ze zm.), a nie przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2009 r. o rolnictwie ekologicznym (Dz.U. nr 116, poz. 975). W konsekwencji tego rozważając ponownie kwestię spełnienia przez gospodarstwo skarżącego warunków dla produkcji w rolnictwie ekologicznym należy wziąć pod uwagę, że w 2008 r. skarżący został umieszczony w wykazie producentów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o rolnictwie ekologicznym z 2004 r. Oznacza to, że skarżący spełnia wymagania produkcji w rolnictwie ekologicznym. Odmienne ustalenia organów w tym zakresie dokonane na podstawie informacji GIJHAS należy uznać za nieprawidłowe, gdyż przepisy ustawy o rolnictwie ekologicznym z 2004 r. ograniczały ich uprawnienia nadzorcze do upoważnionych jednostek certyfikujących, a nie producentów rolnych (art. 5 ust. 2 pkt 2 ustawy). W uprawnienia nadzorcze nad produkcją rolną GIJHARS zostało wyposażone dopiero ustawą o rolnictwie ekologicznym z 2009 r. (art. 8 ust. 1 i 3 ustawy), a zatem ustawą, która nie może znaleźć zastosowania w sprawie dotyczącej płatności za 2008 r. Przeprowadzone czynności kontrolne - w tym zakresie - winny być utrwalone w formie protokołu, a nie w formie pisma, informacji czy notatki urzędowej (art. 28 ust. 1 ustawy o jakości handlowej).