Wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. II SA/Lu 190/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia SO del. Arkadiusz Mrowiec, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi J. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie użytkowania wieczystego nieruchomości I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz J.P. 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

We wniosku z dnia 28 maja 2013 r. skierowanym do Wojewody L., przekazanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. postanowieniem z dnia [...], J. P. wniosła o stwierdzenie nieważności, między innymi, decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w L. Wydziału Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej z dnia [...]. znak: [...] o oddaniu w użytkowanie wieczyste na rzecz E. i H. małżonków S. i R. i A. małżonków K. działki budowlanej nr 58 o pow. 458 m2 figurującej pod numerem hip. 21344 stanowiącej własność Skarbu Państwa pod budowę domu jednorodzinnego. Decyzji tej zarzuciła naruszenie art. 9, 11, 12, 13 i 18 ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach, § 16 pkt 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 grudnia 1958 r. Nr 1 poz. 1 oraz art. 3 ust. 1, art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (tekst jednolity: Dz.U. z 1969 r. Nr 22, poz. 159). Uzasadniając wniosek oświadczyła, że na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w L. z dnia [...], sygn. akt [...] jest spadkobiercą po F. O. i E. O. na mocy testamentu z dnia 27 maja 1979 r. i co za tym idzie stroną postępowania dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji. E. O. była właścicielką działki budowlanej położnej w dzielnicy S. przy ul. J. J, B. M. C. o łącznej powierzchni 2534,4 m2 nabytej aktem notarialnym z dnia 18 września 1958 r. Rep. 6405. Na mocy uchwały Prezydium Miejskiej Rady Narodowej z dnia [...] r. nieruchomość o powierzchni 40 arów i 40 m2 weszła w skład terenu budowy domów jednorodzinnych. W 1969 r. podjęto decyzję o objęciu podziałem pod budownictwo jednorodzinne całej nieruchomości czyli 2534,4 m2, w tym 288 m2 zajętych wcześniej pod budowę ul. J. J. Część nieruchomości przeznaczona pod budowę domów jednorodzinnych podzielona została na cztery działki, z których jedna, stanowiąca 33% dzielonego obszaru, przejęta została na rzecz Skarbu Państwa. E. O. przypadły działki nr 49, nr 55 i nr 60. Działkę przejętą od E. O. na rzecz Skarbu Państwa nr 58 wywłaszczono z zamiarem oddania jej w użytkowanie wieczyste. Na mocy decyzji z dnia [...] znak: [...] działka ta została oddana w użytkowanie wieczyste E. i H. małżonków S. i R. i A. małżonków K. Podział dokonany był z naruszeniem art. 11 ustawy o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach, gdyż część podlegająca przejęciu na rzecz Skarbu Państwa bez odszkodowania, z gruntów objętych podziałem, liczona powinna być od ogólnej powierzchni nieruchomości podzielonej a nie jedynie od jej części niewykorzystanej na cele publiczne. Naruszenie art. 13 powyższej ustawy polegało zaś na tym, że w zamian za działkę nr 58, na której znajdował się sad owocowy, nie przyznano działki o takich walorach jak zabrana. Nie zapłacono też odszkodowania, do czego zobowiązywał art. 13 ust. 2. Naruszono zatem art. 156 § 1 pkt 3 kpa.