Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Gl 230/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Pindel, Sędziowie WSA Paweł Kornacki (spr.),, Bożena Miliczek-Ciszewska, Protokolant specjalista Monika Adamus, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi M.L. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ulg w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

1. Wnioskiem z dnia 5 sierpnia 2013 r., uzupełnionym w dniu 16 września 2013 r. m.in. poprzez sprecyzowanie żądania, M. L. (obecnie skarżąca) wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS albo Zakład) o umorzenie należności z tytułu nieopłaconych składek ubezpieczeniowych.

2. Decyzją z dnia [...] nr [...], ZUS działając na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3, art. 28 i art. 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1442 ze zm. - dalej: u.s.u.s.) odmówił umorzenia należności na:

- Fundusz Ubezpieczeń Społecznych za okres od marca 2009 r. do lipca 2010 r. w łącznej kwocie [...]zł;

- Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego za okresy od kwietnia 2002 r. do grudnia 2007 r. i od marca 2009 r. do czerwca 2012 r. w łącznej kwocie [...]zł;

- Fundusz Pracy za okres od marca 2009 r. do czerwca 2009 r. w łącznej kwocie [...]zł.

W uzasadnieniu wskazał, że ustalił sytuację majątkową i rodzinną skarżącej, przede wszystkim na podstawie złożonego przez nią oświadczenia. Podjął także czynności wyjaśniające z urzędu. Z rezultacie stwierdził, że w sprawie nie występują przesłanki "całkowitej nieściągalności" określone w art. 28 ust. 3 .u.s.u.s., ani okoliczności uzasadniające umorzenie należności składkowych określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad umarzania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne (Dz.U. Nr 141, poz. 1365 - dalej: rozporządzenie z dnia 31 lipca 2003 r.). Wskazał, że wobec skarżącej nie zostało zakończone postepowanie egzekucyjne, a tym samym Komornik lub Naczelnik Urzędu Skarbowego nie stwierdzili majątku z którego można prowadzić egzekucję, więc ZUS nie mógł zakwalifikować należności jako całkowicie nieściągalnych. Jednocześnie dodał, że skarżąca posiada dochody z tytułu świadczenia emerytalnego, reguluje zobowiązania cywilnoprawne oraz posiada majątek nieruchomy.