Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. I SA/Bk 390/14

Decyzja Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego umarzająca nienależnie pobrane świadczenie z tytułu renty rolniczej, wydana na podstawie wniosku wewnętrznego Kierownika Wydziału KRUS w zakresie niższym niż wynikający z wniosku zobowiązanego, i nieodnosząca się pozostałej części wniosku zobowiązanego, jest decyzją rozstrzygającą sprawę w części na podstawie art. 104 § 2 Kpa (decyzja częściowa).

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), sędzia NSA Mieczysław Markowski, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w W. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranej renty rolniczej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji w części dotyczącej umorzenia postępowania, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w części, w której stwierdzono jej nieważność, 3. w pozostałym zakresie oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 1999 r. przyznano Pani M. K. (dalej jako Skarżąca) rentę inwalidzką okresową od [...] grudnia 1999 r. do [...] grudnia 2000 r. Wypłata części uzupełniającej została w 50% zawieszona z powodu niezaprzestania prowadzenia działalności rolniczej. Decyzją z dnia [...] marca 2000 r. podjęto wypłatę renty w pełnej wysokości od dnia [...] lutego 2000r. w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności rolniczej. Następnie decyzją z dnia [...] stycznia 2000 r. przyznano powyższe uprawnienia na okres od [...] stycznia 2001 r. do [...] grudnia