Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 grudnia 2014 r., sygn. VII SA/Wa 1103/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska (spr.), , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Ewa Machlejd, , Protokolant sekr. sąd. Ewa Sawicka-Bożek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] kwietnia 2014 r. znak [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków skargę oddala

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją znak [...] wydaną dnia [...] kwietnia 2014 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora zabytków z dnia [...] listopada 2013 r.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że kontrolowaną decyzją Wojewódzki organ konserwatorski wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa [...], kamienicę (budynek frontowy wraz z oficynami), wzniesioną w latach 1893-1894, położoną w [...] przy ul. [...]- wraz z terenem posesji. W decyzji tej wskazał, iż do rejestru zabytków wpisano nieruchomość budynkową, w granicach oznaczonych na załączniku graficznym kolorem czerwonym, a także teren posesji tj. działkę nr ewid. [...]obręb [...], w granicach oznaczonych na ww. załączniku kolorem zielonym. Powyższy załącznik graficzny stanowi integralną część decyzji nr [...] z dnia [...].11.2013 r.

Ponownie rozpatrując sprawę, uwzględniając zarzuty odwołania organ odwoławczy podkreślił, że w jego ocenie kontrolowana decyzja jest zgodna z prawem.

W ocenie organu drugiej instancji nie ulega wątpliwości, że omawiany budynek odpowiada definicjom legalnym zabytku art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, literalnie je wypełniając, a jako taki, podlega ochronie i opiece bez względu na stan zachowania, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, jako dzieło architektury i budownictwa. Zatem w toku postępowania w sprawie wpisania do rejestru zabytków, niezależnie od procentowego stopnia zachowania jego oryginalnej substancji budowlanej, a także ewentualnych planów inwestycyjnych, czy użytkowania tej nieruchomości przez właścicieli, rozpatrywane były przesłanki, czy w zachowanej formie obiekt ten posiada wartości zabytkowe - co w omawianym przypadku zostało dostatecznie udowodnione przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora i Zabytków. Organ podkreślił, że postępowanie administracyjne w sprawie wpisania do rejestru zabytków przedmiotowej kamienicy zostało wszczęte z urzędu. Rozstrzygnięcie organ I instancji oparł na wyimkach z historycznych materiałów kartograficznych i zdjęć lotniczych z lat 1935-1960, archiwalnym materiale zdjęciowym z 1947 r., współczesnym materiale zdjęciowym oraz karcie ewidencyjnej (tzw. karta biała) opracowanej dla kamienicy H. K. przy ul. [...]w [...] przez A. S. w październiku 2009 r. (zawierającej również wskazania akt archiwalnych i źródeł ikonograficznych, a także bibliografię). W toku ww. postępowania organ pierwszej instancji udostępnił stronie akta sprawy do wglądu oraz przeprowadził oględziny zabytku z jej udziałem. Pełnomocnik strony wniósł do akt sprawy dwie opinie opracowane przez prof. nadzw. dr hab. M. L. Instytut Sztuki PAN w [...]: "Opinię dot. projektu prac przebudowy i rozbudowy kamienicy H. K. przy ul. [...]w [...]" z kwietnia 2011 r. oraz "Opinię dot. wartości zabytkowych kamienicy H. K. przy ul. [...]w [...] z maja 2013 r. W ocenie organu odwoławczego [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w toku prowadzonego przez siebie postępowania działał zgodnie z zasadą zawartą w przepisie art. 7 Kodeksu postępowania administracyjnego, która obowiązuje organ aby stojąc na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmował wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Stan faktyczny został ustalany na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, a zgodnie z przepisem art. 80 Kpa, organ pierwszej instancji ocenił na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona, z tym że stosownie do przepisu art. 81 Kpa, okoliczność faktyczna może być uznana za udowodnioną, jeżeli strona miała możność wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów, chyba że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 10 § 2 Kpa. W postępowaniu poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków nie uchybił ww. przepisom.