Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 11 grudnia 2014 r., sygn. II SA/Sz 474/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel,, Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 listopada 2014 r. sprawy ze skargi Biura Podróży [...] na decyzję Inspektora Pracy z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę .

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Państwowy Inspektor Pracy działając na podstawie art. 33 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. Nr 89, poz. 589, ze zm.) oraz art. 93 ust. 1 w związku z art. 92 a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, ze zm.), zgodnie z ustaleniami protokołu z kontroli przeprowadzonej w dniach 29 października 2013 r. do 29 listopada 2013 r. wobec Biura Podróży, nałoży na przedsiębiorcę karę pieniężną w łącznej wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji organ opisał stwierdzone, w wyniku kontroli, nieprawidłowości zw. z pracą konkretnych kierowców, wskazując na naruszenie przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE L. 102/1 z 11.04.2006 r.) dające podstawę do nałożenia kar w oparciu o :

- art. 92 a ust. 1, art. 92a ust. 3 pkt 1, art. 92 a ust. 6 ustawy o transporcie drogowym i lp. 5.1., 5.1.1., 5.1.2. załącznika nr 3 do ww. ustawy, dot. przekroczenia maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu, o czas powyżej 15 minut do jednej godziny i za każdą następną rozpoczętą godzinę (kara 700 zł),

- art. 92 a ust. 1, art. 92 a ust. 3 pkt 1, art. 92 a ust. 6 ustawy o transporcie drogowym i Ip. 5.4., 5.4.1., 5.4.2. załącznika nr 3 dot. skrócenia tygodniowego czasu odpoczynku o czas do jednej godziny za każdą następną rozpoczętą godzinę (kara 4.050 zł). Naruszenie dotyczyło między innymi pracy kierowcy T.M., który od godziny 14:47 dnia 01.07.2013 do godziny 14:47 dnia 13.07.2013 wykonywał okazjonalny przewóz autokarowy, w związku z czym mógł przełożyć odbiór odpoczynku tygodniowego o 12 okresów 24 godzinnych, poczynając od ostatniego regularnego tygodniowego okresu odpoczynku. Kierowca odbywał ostatni regularny okres odpoczynku tygodniowego do godziny 14:39 dnia 1.07.2013 r. Koniec 12 okresów 24 godzinnych przypada zatem na godzinę 14:47 (winno być 14:39) dnia 13.07.2013 r. Kierowca odebrał najdłuższy odpoczynek w ilości 13 godzin i 22 minut, od godziny 18:21 dnia 10.07.2013 r. do godziny 07:53 dnia 11.07.2013 r., choć miał obowiązek odebrać odłożony odpoczynek tygodniowy 45 godzinny oraz co najmniej 24 godzinny odpoczynek z kolejnego tygodnia. W związku z powyższym odpoczynek tygodniowy regularny (45 godzinny), jaki powinien być udzielny w pierwszej kolejności zaniżono o 31 godzin i 38 minut (nie udzielono również odpoczynku kolejnego 24 godzinnego),