Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Po 575/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 grudnia 2014r. sprawy ze skargi TP na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...], określił A. ( dalej: strona, podatnik, skarżący ) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu objęcia udziałów w spółce mającej osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny, tj. dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. dalej: u.p.d.o.f. ) za rok 2010 w kwocie [...] zł.

Dokonując subsumcji norm prawa podatkowego wynikających z przepisów art. 10 ust. 1 pkt 7, art. 22 ust. 1e pkt 3, art.. 30b ust. 1 i art. 30b ust. 5 u.p.d.o.f. do ustalonego stanu faktycznego, organ kontroli skarbowej stwierdził, że podatnik za 2010 r. nie ujawnił podstawy opodatkowania z tytułu objęcia udziałów w spółce kapitałowej X. Sp. z o.o. o wartości [...] zł w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki złota, przez co w konsekwencji bezpodstawnie zaniechał uiszczenia podatku z powyższego tytułu.

Podatnik odwołał się od powyższej decyzji, zarzucając jej naruszenie:

- przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie naruszenie zasady prawdy obiektywnej, o której mowa w art. 122 w związku z art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. dalej: O.p.), na skutek przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów i bezpodstawne pozbawienie kosztu uzyskania przychodu w wysokości [...] zł w sytuacji, w której wysokość tego kosztu wynikała jednoznacznie ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego;