Wyrok WSA w Krakowie z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Kr 1454/14

|Sygn. akt I SA/Kr 1454/14 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 3 grudnia 2014 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Ewa Michna, Sędzia: WSA Paweł Dąbek (spr.), Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Protokolant: Ewelina Knapczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2014 r., sprawy ze skarg Z.G., na decyzje Dyrektora Izby Celnej, z dnia 10 lipca 2014 r. Nr [...],[...],[...],[...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji, - skargi oddala -

Uzasadnienie

Decyzjami nr [...].[...],[...],[...] z dnia 10 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Celnej , działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749; dalej: Ordynacja podatkowa) utrzymał w mocy swoje decyzje nr [...].[...],[...],[...] z dnia 17 kwietnia 2014 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym. Decyzjami nr [...] z dnia 19 listopada 2010 r. Naczelnik Urzędu Celnego orzekł o odpowiedzialności Z.G. (dalej: skarżącego) za zaległości podatkowe E (dalej: spółki) z tytułu podatku akcyzowego za miesiące od czerwca do września 2005 r.

Pismem z dnia 14 marca 2014 r. skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności ww. decyzji, zarzucając im rażące naruszenie art. 107, art. 108, art. 116 w zw. z art. 187 § 1 i 3 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej, a tym samym art. 120, art. 121 § 1 i art. 122 tej ustawy. Skarżący podniósł, że nie został zawiadomiony o wszczęciu postępowania zakończonego kwestionowanymi decyzjami, w konsekwencji czego nie doręczono mu skutecznie zaskarżonych decyzji. Skarżący podniósł, że został zupełnie pozbawiony prawa do czynnego udziału w postępowaniu zakończonym wydaniem ww. decyzji, a następnie pozbawiono skarżącego prawa do obrony poprzez niemożność odwołania się od ww. decyzji. Skarżący wskazał ponadto, że nie miał żadnej możliwości działania w imieniu spółki, gdyż w okresie od 10 marca 2006 r. do 5 lutego 2007 r. przebywał w areszcie, a od 9 lutego 2007 r. do dnia ustania bytu prawnego spółki osobą uprawnioną do jej reprezentacji był likwidator spółki. Skarżący wyjaśnił następnie m.in., że wcześniejsze sporządzenie bilansu za rok 2005 zostało uniemożliwione przez zabezpieczenie materiału dowodowego w postaci źródłowych dowodów księgowych w toku postępowania karnego. Bilans ten został sporządzony już po zatrzymaniu skarżącego. Na marginesie podał, że bilans ten w zobowiązaniach wykazywał kredyt bankowy, którego poręczycielem był skarżący jako większościowy akcjonariusz i prezes zarządu spółki. W ocenie skarżącego nie było zatem podstaw do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki.