Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Gl 640/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K.(dalej DIS) działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej O. p.) oraz na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej u.p.d.o.p.) decyzją z dnia [...] (Nr [...]) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w B. (dalej NUS) z dnia [...] (Nr [...]) odmawiającą A Spółka z o.o. z siedzibą w S. (dalej jako strona, podatnik lub spółka) stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2009 w kwocie [...] zł.

W uzasadnieniu decyzji DIS wskazano, że przedmiotowe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym: W dniu 31 marca 2010 r. spółka złożyła NUS zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2009 r. CIT-8, z którego wynikał podatek należny za ten rok w kwocie [...] zł. W dniu 29 marca 2013 r. spółka złożyła korektę ww. zeznania, wykazując należny podatek za cały 2009 rok - w kwocie [...] zł. Różnicę ([...] zł.) potraktowała jako nadpłatę, o której stwierdzenie zwróciła się do NUS pismem z dnia 2 kwietnia 2013 r., powołując się w nim na przepis art. 75 § 2 pkt. 1a, w związku z art. 72 § 1 pkt. 1 Ordynacji podatkowej. Z wniosku strony wynikało, że przyczyną dokonania korekty zeznania CIT-8 za rok 2009 było zwiększenie kosztów uzyskania przychodów, w związku z podwyższeniem stawki amortyzacji należącego do spółki obiektu hotelowo-restauracyjnego, z dotychczasowej 2,5% do 5%. Organ wyjaśniał, że z akt sprawy wynikało, iż zmiany stawki amortyzacyjnej spółka dokonała kierując się treścią udzielonej przez Ministra Finansów interpretacji indywidualnej z dnia [...], według której spółka miała prawo dokonując amortyzacji obiektu hotelowego, do stosowania indywidualnej stawki amortyzacji. Spółka podała, że dokonała skorygowania stawki od momentu przyjęcia budynku do użytkowania, a w związku z tym zwiększyła łączną kwotę odpisów amortyzacyjnych za ww. rok podatkowy.