Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 grudnia 2014 r., sygn. I SA/Gl 496/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, del. Sędzia SO Dorota Kozłowska (spr.), Sędzia WSA Teresa Randak, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi A S.A w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm., dalej: Op.) oraz przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., dalej: u.o.p.d.f.) utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] nr [...] Naczelnika [...][...] Urzędu Skarbowego w B. w sprawie odmowy stwierdzenia i zwrotu na rzecz A S.A. (zwana dalej: skarżącą, spółką) nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. w kwocie [...] zł.

Spółka wnioskiem z dnia 24 kwietnia 2013 r. (złożonym w dniu 26 kwietnia 2013 r.) jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych - zwróciła się do Naczelnika [...][...] Urzędu Skarbowego w B. o stwierdzenie oraz zwrot nadpłaty tego podatku za okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia

2008 r. w kwocie [...] zł wraz z odsetkami, składając zarazem korektę deklaracji PIT-4R. W uzasadnieniu wniosku spółka wskazała, że uprzednio nieprawidłowo zakwalifikowała finansowane przez siebie koszty dojazdów pracowników do pracy jako przychód ze stosunku pracy, pomimo braku imiennych list osób korzystających z takich przejazdów. Spółka stwierdziła, że znana była jej jedynie szacunkowa liczba pracowników korzystających z tych dojazdów, zgłaszanych przewoźnikom przez dział logistyki na podstawie zamówień poszczególnych wydziałów, a dojazd organizowano na podstawie umów zawartych przez spółkę z przewoźnikami, za wynagrodzeniem ustalonym w oparciu o liczbę kilometrów przebiegu pojazdu. Na podstawie takiej kalkulacji dokonywano podziału kosztów pomiędzy spółką a jej kooperantami według stałego klucza bez modyfikacji. Pracownicy korzystali z transportu na podstawie przepustek zakładowych, a spółka ustalała odpowiednią liczbę środków transportowych na podstawie wniosków poszczególnych wydziałów, z różnicami w dni wolne od pracy dla jednostek administracji.