Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. III SA/Wa 884/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Sokołowska, Sędziowie sędzia WSA Marek Krawczak, sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2014 r. sprawy ze skargi L. A/S z siedzibą w Danii na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do czerwca 2012 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. decyzją z[...] kwietnia 2013 r. odmówił L. A/S z siedzibą w Danii (zwanej dalej: "Spółką", "Stroną", "Skarżącą" lub "Wnioskodawcą") dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do czerwca 2012 r., Dyrektor Izby Skarbowej w W. .

W uzasadnieniu wskazał, że 2 sierpnia 2012 r. Spółka wystąpiła o zwrot podatku od towarów i usług za okres od kwietnia do czerwca 2012 r., w trybie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 136, poz. 797) - dalej rozporządzenia Ministra Finansów, w kwocie 235.591,02 zł. Odmawiając zwrotu organ stwierdził, że prowadzona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Spółkę działalność gospodarcza polegająca na sprzedaży oleju napędowego za pośrednictwem kart paliwowych podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) dalej "u.p.t.u.", w związku z czym Strona nie jest podmiotem uprawnionym w myśl § 2 pkt 2 w związku z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów. Wnioskodawca uiszczał pełną należność (wraz z naliczonym podatkiem VAT) za paliwa zakupione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tankowane do pojazdów należących do podmiotów trzecich (przewoźników z Polski), posługujących się kartami paliwowymi wystawionymi przez [...] na Wnioskodawcę, a następnie obciążał kosztami zakupu paliwa przewoźników z Polski w kwocie netto doliczając do nich prowizję w wysokości 2% kwoty netto. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego zapewnienie przez Stronę przewoźnikom polskim, świadczącym na rzecz firmy L. usługi transportowe, możliwości pobierania paliwa potrzebnego do wykonania tych usług u podmiotów, u których paliwo to zostało nabyte przez firmę L. , należy uznać za zrealizowaną przez firmę L. dostawę paliwa na rzecz przewoźników polskich świadczących usługi transportowe. Sprzedaż paliw przez Spółkę stanowiła zatem odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju zgodnie z art. 7 ust. 1, art. 22 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. Jest to przypadek dostawy łańcuchowej, w której towar jest wydawany przez pierwszy podmiot na rzecz trzeciego podmiotu. Nie można uznać, że doszło do dostawy pomiędzy 1 i 3 podmiotem w łańcuchu, ponieważ podmiotów tych nie łączy stosunek prawny określający obowiązek wydania towarów oraz obowiązek zapłaty za ten towar. Taki stosunek prawny istnieje natomiast między 1 i 2 podmiotem oraz między 2 i 3 podmiotem. W ocenie organu także okoliczność wydawania paliwa na podstawie kart paliwowych nie mogła prowadzić do uznania, że nie wystąpiła dostawa, w której Strona była dostawcą. W stanie faktycznym występującym w sprawie karty paliwowe pełniły funkcję dokumentów, na podstawie których pierwszy dostawca wydawał towar bezpośrednio ostatniemu odbiorcy z pominięciem podmiotu występującego pomiędzy nimi, który także działał jako dostawca. Podmiot prowadzący stację paliw dokonywał dostawy paliwa na rzecz Strony. Dowodem na tę okoliczność są faktury dołączone do wniosku o zwrot podatku naliczonego. Strona dokonywała dostawy tego paliwa na rzecz swoich kontrahentów a karty paliwowe miały umożliwić wydanie paliwa kontrahentom Strony. Z uwagi zatem na fakt, iż paliwo będące przedmiotem dostawy nie podlegało wysyłce ani transportowi, miejsce świadczenia, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. przypadało na terytorium Polski, nie został zatem spełniony warunek wynikający z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia co uniemożliwia zwrot VAT. W związku z powyższym, do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na terytorium RP, nie mogą mieć zastosowania przepisy rozporządzenia wymieniającego, które rodzaje świadczonych usług stanowią dozwolone wyjątki (wyłączenia) od generalnego zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium RP dla podmiotu ubiegającego się o zwrot VAT na podstawie przepisów wyżej cyt. rozporządzenia.