Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. I SA/Po 150/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2014 r. sprawy ze skargi AS na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2008- 2011 wraz z odsetkami uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] Nr [...] ;

Uzasadnienie

AS pismem z dnia [...] wniosła do Prezydenta Miasta o umorzenie zaległości podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości za lata od 2008 do 2011 r. z tytułu najmu lokalu użytkowego od Miasta. W uzasadnieniu wniosku podała, że w jej życiu zaszły bardzo istotne zmiany pomiędzy okresem, w którym prowadziła działalność gospodarczą, a chwilą obecną. Wnioskodawczyni wskazała, że pozostaje bez pracy i bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Skarżąca podała, że również jej sytuacja zdrowotna jest bardzo trudna, gdyż leczy się na różne choroby. Zdiagnozowano u niej m.in. [...] i nie postawiono w tym zakresie jednoznacznej diagnozy. Powyższe uniemożliwia jej podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia, a przebieg choroby nie uzasadnia jeszcze wniosku o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. Podała, że utrzymuje się dzięki pomocy rodziny. Wyjaśniła, że rezygnacja z najmu lokalu gastronomicznego, która miała miejsce w [...], spowodowana była stratami, jakie lokal ten przynosił. Również jej sytuacja majątkowa nie pozwalała na otrzymanie kredytu ani pożyczki bankowej. Podatniczka oświadczyła, że nie pozostaje w związku małżeńskim, mieszka sama w wynajmowanym lokalu. Wskazała, że uiszczenie zaległości pozbawi ją jakichkolwiek możliwości ponoszenia kosztów koniecznego utrzymania oraz pokrywania najbardziej niezbędnych potrzeb życiowych. Podkreśliła, że nie tłumaczy jej fakt nieznajomości przepisów prawa, lecz w umowie najmu z Miastem, brak było jakiegokolwiek wskazania na konieczność uiszczenia podatku. Miasto, będąc wynajmującym, miało pełną świadomość spełnienia przez nią wszelkich warunków dla opodatkowania, co pozwoliłoby jej na opłacenie podatku na bieżąco, w ratach za każdy rok. Obecna kwota, skumulowana z całego okresu od 2008 do 2011, nie jest możliwa do uiszczenia przez nią, bez zagrożenia możliwości koniecznego utrzymania. Takie postępowanie Miasta uznała za poważne naruszenie zasady zaufania do organu administracji publicznej. Do pisma załączyła oświadczenie o sytuacji rodzinnej, majątkowej oraz finansowej, zaświadczenie z Powiatowego Urzędu Pracy, kserokopie przelewów bankowych dokumentujących poniesienie przez nią opłat miesięcznych związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego, dowód leczenia szpitalnego - skierowanie do szpitala, zeznania roczne podatkowe za [...].