Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. I SA/Po 537/14

 

Dnia 6 listopada 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2014 roku sprawy ze skargi A Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddala skargę

Uzasadnienie

A Sp. z o. o. z siedzibą w P. (dalej: "Spółka") wnioskiem z dnia [...] sierpnia 2013 r. wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu o przedłużenie na okres kolejnych sześciu lat zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr [...] z dnia [...] lutego 2008 r. na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych. Do wniosku Spółka przedłożyła dokumenty, o których mowa w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (dalej: "ustawa o grach i zakładach wzajemnych").

Po rozpoznaniu wniosku Strony Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu, decyzją nr [...] z dnia [...] września 2013 r. odmówił wnioskowanego przedłużenia zezwolenia.

W uzasadnieniu decyzji organ celny podniósł, że zgodnie z regulacjami ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (dalej w skrócie: "u.g.h."), zezwolenia na urządzanie i prowadzenie gier udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy (to jest przed dniem 1 stycznia 2010 r.) zachowują ważność do czasu ich wygaśnięcia (art. 117). Natomiast w myśl art. 129 ust. 1 tej ustawy działalność w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na podstawie zezwoleń udzielonych przed dniem wejścia w życie ustawy, jest prowadzona do czasu wygaśnięcia łych zezwoleń według przepisów dotychczasowych (o ile ustawa nie stanowi inaczej), czyli według przepisów ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Z kolei art. 138 ust. 1 u.g.h. stanowi jednoznacznie, że zezwolenia, o których mowa w art. 129 ust. 1 nie mogą być przedłużane.