Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. III SA/Łd 842/14

Dnia 19 listopada 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Alberciak, Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek, Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.), , Protokolant Specjalista Agnieszka Kowalik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2014 roku sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] r. o odmowie przyznania Z. S. dodatku mieszkaniowego.

W uzasadnieniu tej decyzji podniosło, że Z. S. zajmuje lokal mieszkalny na parterze budynku znajdującego się w P., przy ul. P. [...]. Jest właścicielem w 3/6 częściach nieruchomości opisanej w KW nr 4[...], prowadzonej przez Sąd Rejonowy w P. V Wydział Ksiąg Wieczystych. Właścicielem nieruchomości w pozostałych częściach jest brat skarżącego - H. S.. Powierzchnia użytkowa lokalu należącego do skarżącego - zgodnie z zaświadczeniem z dnia 27 lutego 2014r. wystawionym przez Starostwo Powiatowe w P. - wynosi 54,23 m2. Zgodnie z umową najmu z dnia 1 lutego 2014r., pokój o powierzchni 7,34 m2 skarżący wynajął swojemu bratu H. S.. Umowa została zawarta w dniu 1 lutego 2014r. na okres 8 miesięcy. Miesięczny czynsz miał wynosić 50 zł. Skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych. W dniu 25 marca 2014r. skarżący złożył wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Po przeprowadzeniu wyczerpującego postępowania w tej sprawie w dniu 16 czerwca 2014r. organ pierwszej instancji, odmówił przyznania Z. S. dodatku mieszkaniowego. Organ pierwszej instancji przyjął, że skarżący zajmuje całą powierzchnię wynoszącą 54,23 m2 lokalu mieszkalnego znajdującego się na parterze budynku, a podpisana z bratem umowa najmu pokoju o powierzchni 7,34 m2 jest umową pozorną. Stosownie do art. 353 k.c. strony mają możliwość wyboru łączącego je stosunku prawnego. Treść umowy nie może jednak być sprzeczna z naturą danego stosunku prawnego, jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem i ustawą. Umowa jest nieważna jeżeli okaże się sprzeczna z ustawą albo zasadami współżycia społecznego, albo jeżeli ma na celu obejście prawa (art. 58 § 1 i 2 k.c.). W ocenie organu drugiej instancji, taka sytuacja wystąpiła w rozpatrywanej sprawie. Organ pierwszej instancji nie dokonał ustaleń, które pozwalałyby - w stopniu nie pozostawiającym żadnych wątpliwości - zakwestionować fakt wykonywania zawartej umowy najmu (np. w wyniku przeprowadzonego wywiadu stwierdzono, że wynajmowany przez skarżącego pokój jest zamknięty na klucz). Powyższe nie wyklucza jednak możliwości badania, czy zawarcie przez stronę umowy najmu nie zmierzało do obejścia prawa. Okoliczności ustalone w tej sprawie, a mianowicie: stopień pokrewieństwa łączący strony zawartej umowy najmu, zajmowanie przez skarżącego, sąsiadującego z lokalem strony, lokalu znajdującego się na piętrze budynku, który to lokal zabezpiecza potrzeby mieszkaniowe jego trzyosobowej rodziny, zawieranie umowy najmu na krótkie kilkumiesięczne okresy, pokrywające się co do zasady z okresem, na który byłby przyznany dodatek (podobnie np. w sprawie z wniosku strony o przyznanie dodatku z dnia 24 maja 2013r.), ustalenie niskiego czynszu - uzasadniają twierdzenie, że treść umowy najmu sprzeciwia się naturze tego stosunku prawnego oraz narusza zasady współżycia społecznego, zmierzając do przyznania skarżącemu dodatku mieszkaniowego ze środków finansowych szeroko rozumianej pomocy społecznej. W związku z powyższym umowa najmu nie powinna korzystać z ochrony prawnej. W tej sytuacji, w ocenie organu drugiej instancji, powierzchnia lokalu mieszkalnego, zajmowanego przez skarżącego, przekracza normatywną powierzchnię, która dla 1 osoby - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2013r., poz. 966 ze zm.), zwanej dalej u.d.m., - wynosi 35 m2. Powierzchnia użytkowa lokalu przekracza normatywną powierzchnię o więcej niż 50 % (54,23 m2 : 35 m2 x 100 % = 154,94 %). Skarżący samodzielnie zajmuje należący do niego lokal mieszkalny oraz nie porusza się na wózku (tylko w przypadku poruszania się strony na wózku przysługiwałaby powierzchnia normatywna zwiększona o dodatkowe 15 m2).