Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 października 2014 r., sygn. II SA/Wa 839/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2014 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną sportową - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] marca 2014 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 576 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] cofającą Z. K. pozwolenie na broń palną sportową.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji wskazał, iż organ I instancji decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. cofnął Z. K. pozwolenie na broń palną sportową w związku z ustaniem okoliczności faktycznych, które stanowiły podstawę do wydania pozwolenia na broń. Wymieniony nie dostarczył bowiem do organu dokumentów potwierdzających posiadanie odpowiednich kwalifikacji sportowych, o których mowa w art. 10b ustawy o broni i amunicji oraz nie dysponuje licencją Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego (dalej jako PZSS) uprawniającą do udziału w sporcie strzeleckim.

W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik strony podniósł zarzuty jej wydania z naruszeniem prawa materialnego, tj. art. 1, 10 ust. 3 pkt 3, 18 ust. 4 ustawy o broni i amunicji i § 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią (Dz. U. Nr 19, poz. 241), a także prawa procesowego, tj. art. 6, 7, 75 § 1, 77 § 1, 107 § 1 i 155 k.p.a. Z uwagi na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania, jako oczywiście bezprzedmiotowego, ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia organowi I instancji. Pełnomocnik strony podniósł, iż jego mocodawca uzyskał pozwolenie na broń w 1996 r., po zdaniu stosownych egzaminów przed organami Policji i w związku z zaistnieniem okoliczności faktycznych uzasadniających uzyskanie pozwolenia na posiadanie broni palnej sportowej. Obecnie jest członkiem stowarzyszenia o charakterze strzeleckim i czynnie uprawia strzelectwo sportowe (według regulaminów i zasad określonych przez [...] Towarzystwo Strzeleckie [...]), co potwierdza dokumentacja stowarzyszenia, a więc spełnia wymogi wynikające z treści art. 10 ustawy o broni i amunicji, bowiem ustawa ta nigdy nie nakładała obowiązku uzyskania licencji PZSS, a przepisy art. 10 odnoszą się do osób dopiero ubiegających się o wydanie pozwolenia na broń, a nie weryfikacji osób już to pozwolenie posiadających.