Wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 października 2014 r., sygn. II SA/Łd 414/14

Dnia 2 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędzia NSA Anna Stępień Protokolant st. sekr. sąd. p.o. asystenta sędziego Dominika Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2014 roku sprawy ze skargi A. G. i W. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia.

Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [...] nr [...]Prezydent Miasta Ł., po rozpatrzeniu wniosku A SA Oddział B z siedzibą w Ł., na podstawie art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt.2 i art. 54 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz.U. 2012r., poz. 647), rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanego w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz.U. nr 164, poz. 1589) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 267), ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego dla przedsięwzięcia, polegającego na budowie kontenerowej stacji transformatorowej 15/0,4kV, linii kablowych nn i ŚN oraz złącza kablowego na terenie przy ul. A i B w Ł., na działkach o numerach ewidencyjnych 60/28, 64/12, 93/2, 93/3 i 82 w obrębie [...]. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że stacja transformatorowa, linie kablowe i urządzenia elektroenergetyczne, będące przedmiotem wniosku, są elementem uzbrojenia, uzupełniającym istniejące zagospodarowanie terenu. Przedmiotową inwestycję, należy traktować zatem, jako cel publiczny, który podlega procedurze uzyskiwania decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wobec braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Obszar oddziaływania inwestycji zamyka się w granicach terenu objętego wnioskiem. Organ wskazał, że lokalizacja w pasie drogowym urządzeń lub obiektów nie związanych z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu, może nastąpić za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, zgodnie z wymaganiami art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz.U.2013r., poz. 260). Umieszczanie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej nie związanej z drogą nie może naruszać elementów technicznych drogi oraz nie może przyczyniać się do czasowego lub trwałego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub zmniejszenia wartości użytkowej drogi, stosownie do zapisu § 140 Rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. nr 43 poz. 430). Wyjaśnił, że decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego nie rodzi prawa do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Na etapie projektu budowlanego należy zapewnić poszanowanie uzasadnionych interesów osób trzecich w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo Budowlane (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 1409). Stwierdził, że projekt decyzji został sporządzony zgodnie z art. 50 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Integralną część decyzji stanowi załącznik graficzny wykonany na kopii mapy sytuacyjno-wysokościowej z zaznaczonymi granicami inwestycji. Projekt decyzji wraz z załącznikiem graficznym został przedłożony Zarządowi Dróg i Transportu celem uzgodnienia w zakresie terenów przyległych do pasa drogowego. Zarządca drogi nie zajął stanowiska w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia projektu decyzji, zatem na podstawie art. 53 ust. 5 ustawy, organ uznał uzgodnienie za dokonane. Organ stwierdził, że inwestor przedłożył wymagane przepisami dokumenty, a po przeprowadzeniu określonej w art. 53 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym procedury administracyjnej z uwzględnieniem analizy stanu faktycznego, że wnioskowana inwestycja spełnia łącznie warunki określone w ustawie.