Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 października 2014 r., sygn. II SA/Kr 925/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie : Sędzia WSA Jacek Bursa (spr.) Sędzia WSA Mirosław Bator Protokolant : Teresa Jamróz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2014 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 24 kwietnia 2014 r., znak: [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty planistycznej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana. III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego P. K. kwotę 3.219 zł (trzy tysiące dwieście dziewiętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 24 lutego 2014r., znak: [...] Wójt Gminy [...] ustalił P. K. jednorazową opłatę planistyczną w wysokości 26730,49 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości - części działki nr [...], obręb [...], gmina [...] o powierzchni 0,4016ha.

Od decyzji tej odwołał się P. K., zarzucając, że decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania w zakresie uzasadniającym zastosowanie normy z art. 138 § 2 k.p.a., które polegało na naruszeniu normy z art. 7 k.p.a. w zw. z art. 77 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a., w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. czyli niedokładnym wyjaśnieniu stanu faktycznego przejawiającym się w ustaleniu go w oparciu o błędnie sporządzony operat szacunkowy i przyjęciu go za podstawę ustalenia opłaty planistycznej. Nadto wskazano na naruszenie prawa materialnego tj. art. 36 § 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i wydanej na jej podstawie uchwały Rady Gminy Lisia Góra nr VI/96/2007 z 24 kwietnia 2007 r. (Dz. Urz. Woj. Małopolskiego nr 396, poz. 2617) poprzez ustalenie opłaty w kwocie wyższej niż 20% rzeczywistego wzrostu wartości nieruchomości. W szczegółowym uzasadnieniu odwołujący zarzucił błędne przyjęcie nieruchomości do porównania, i nie zastosowanie się do wytycznych z poprzedniej decyzji Kolegium. Zarzucono, że do porównania przyjęto nieruchomości znacznie mniejsze niż wyceniana, ponadto wszystkie przyjęte do porównania nieruchomości położone są przy drogach asfaltowych, podczas, gdy dostęp do działki wycenianej odbywa się drogą polną, na którą można wjechać tylko w znacznej odległości od nieruchomości, co powoduje, że dojazd do nieruchomości jest niezwykle nieatrakcyjny. W związku z powyższym wybrane do porównań działki nie spełniają warunku podobieństwa do działki wycenianej. Zarzucono także, że opis nieruchomości jest niezgodny ze stanem faktycznym istniejącym w dniu wyceny, albowiem odcinek autostrady, o którym mowa w operacie został wybudowany po dacie, na którą określa się wartość nieruchomości, a otwarcie ww. odcinka autostrady dla ruchu nastąpiło dopiero w 2012 r. Podniesiono ponadto, że w operacie nieprawidłowo został opisany popyt na lokalnym rynku nieruchomości oraz błędnie określono skalę cechy wielkości nieruchomości, albowiem działka o powierzchni tak dużej, jak działka wyceniana, powinna w tej cesze zostać oceniona jako "słaba". Zakup takiej nieruchomości wiąże się z koniecznością przeznaczenia znacznych środków finansowych, jak i koniecznością zaplanowania specyficznej inwestycji, wykorzystującej całą powierzchnię nieruchomości. Odwołujący zarzucił także nieprawidłowe zdefiniowanie cechy "powierzchnia" na poziomie 15% oraz nieprawidłowe przyjęcie możliwości zagospodarowania działki, jako "dobre" podczas, gdy działka nie posiada uzbrojenia w media. W ocenie odwołującego, powyższe uchybienia sprawiają, że sporządzona w sprawie wycena bazuje na zawyżonej cenie jednostkowej, która nie odpowiada rzeczywistemu wzrostowi wartości nieruchomości.