Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 30 października 2014 r., sygn. II SA/Go 723/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędzia WSA Michał Ruszyński Protokolant sekr. sąd. Elżbieta Dzięcielewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2014 r. sprawy ze skargi Miasta na decyzję Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zwrotu nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] uchylił w całości decyzję Starosty z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...], odmawiającą A.R., G.R. i D.R.-O. zwrotu nieruchomości położonej w [...], stanowiącą ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] i przekazał do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. Skargę na powyższą decyzję Wojewody złożyło Miasto. Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2010 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Go 814/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił tą skargę. Sąd wskazał, że organ I instancji odmówił zwrotu wywłaszczonej nieruchomości powołując się na okoliczność, iż to czy nieruchomość jest wykorzystywana zgodnie z celem wywłaszczenia, czy też nie, nie ma znaczenia dla wyniku sprawy w przypadku, gdyż nieruchomość stanowi drogę publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych ( Dz . U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm. określanej dalej jako u.d.p., przy czym aktualny tekst jednolity opublikowany jest w Dz. U 2013r., poz. 267). Sąd stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie okoliczność, czy nieruchomość objęta żądaniem zwrotu istotnie w chwili orzekania przez organ stanowi część drogi publicznej w rozumieniu przepisów u.d.p. budzi wątpliwości. Zgodnie z treścią art. 4 pkt 1 i 2 u.d.p. drogę zdefiniowano jako budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym, przy czym pas drogowy zdefiniowano jako wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą. Zdaniem Sądu droga nie może być uznana za drogę publiczną jeśli rzeczywiście nie istnieje, a wynika jedynie z uchwały jednostki samorządu terytorialnego. Natomiast z zebranego przez organ I instancji materiału dowodowego nie można jednoznacznie wywieść istnienia drogi. Tym bardziej, że oględziny przedmiotowej nieruchomości odbyły się [...] września 1998 r. tj. ponad 10 lat przed wydaniem decyzji przez organ I instancji.