Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 7 października 2014 r., sygn. II SA/Bk 713/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz,, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 października 2014 r. sprawy ze skargi W. T. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014r. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych po rozpatrzeniu wniosku skarżącej W. T. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją organu z dnia [...] marca 2014. orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji pierwszoinstancyjnej. Mocą tej decyzji odmówiono skarżącej udzielenia doraźnej pomocy pieniężnej ze środków budżetowych będących w dyspozycji Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z przeznaczeniem na zakup opału. Wniosek strony w postępowaniu drugoinstancyjnym rozpatrywany był w oparciu o art. 19 "d" ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji strona nie nadesłała dokumentów potwierdzających jej trudną sytuację materialną. Dopiero do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona dołączyła informację o dochodach uzyskanych od organu rentowego za rok 2013 oraz plik paragonów fiskalnych dokumentujących zakupy. Przed ponownym rozpatrzeniem sprawy strona dołączyła też informację o aktualnej wysokości świadczenia emerytalno - rentowego. Dysponując poszerzonym materiałem dowodowym organ ustalił, że skarżąca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe i utrzymuje się z renty rodzinnej w kwocie 2056,95 złotych. Jest osobą całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji. Ze względu na stan zdrowia wymaga leczenia farmakologicznego oraz systematycznych wizyt kontrolnych w placówkach służby zdrowia. Ponosi koszty leczenia i dojazdów do lekarzy. Do wniosku dołączyła plik paragonów fiskalnych za zakup leków i produktów spożywczych, ale te - z racji braku oznaczenia odbiorcy - nie mogły stanowić dowodu w sprawie. Również dowodem wydatków strony nie mogły być dowody uiszczenia kosztów sądowych przez W. T. gdyż dokumentacja sądowa wskazywała, że nie dotyczą one sprawy skarżącej.