Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 września 2014 r., sygn. IV SA/Wa 1100/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędziowie sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2014 r. sprawy ze skargi A. L. i R. L. na decyzję Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia gruntów leśnych z produkcji 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na rzecz skarżących A. L. i R. L. solidarnie kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Generalny Lasów Państwowych (dalej GDLP) uchylił, w myśl art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 1205 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", decyzję Regionalnego Dyrektora Lasów Państwowych [...] (dalej RDLP) z [...] października 2013 r., w przedmiocie stwierdzenia wyłączenia gruntów o powierzchni 3,16 ha (część działki ew. nr [...] w obr. [...], gmina [...]) z produkcji leśnej niezgodnie z przepisami oraz ustalenia z tego tytułu od p. A. i R. L. tzw. należności oraz opłat rocznych, w myśl art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1266 ze zm.).

Orzeczenie zapadło wobec następujących uwarunkowań prawnych i faktycznych.

Prawomocnym wyrokiem z 21 czerwca 2012 r. (sygn. akt IV SA/Wa 2163/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję GDLP z [...] sierpnia 2010 r., którą to z kolei wyeliminowano z obrotu decyzję RDLP z [...] maja 2010 r., oraz orzeczono o innej wysokości należnych opłat (art. 138 §1 pkt 2 K.p.a.). Organ odwoławczy, orzekając o innej sumie należności z tytułu wyłączenia (z naruszeniem przepisów) z produkcji tej samej powierzchni gruntów leśnych ocenił, że przy ustalaniu opłat nie trafnie organ I. instancji nie uwzględnił obowiązku podwyższenia opłat rocznych o 10%, w myśl art. 28 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Należna suma opłat była więc wyższa. Uchylając wskazaną decyzję Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał m.in. "Ponownie rozpoznając sprawę organ dokona sanacji naruszenia zasady dwuinstancyjności oraz zakazu reformationis in peius, umożliwiając zarówno respektowanie zasady dwuinstancyjności, jak i wydanie prawidłowej (również w zakresie wysokości nałożonej opłaty) decyzji w sprawie".