Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 września 2014 r., sygn. I SA/Wa 808/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędziowie: Sędzia WSA Mirosław Gdesz Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2014 r. sprawy ze skargi T. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata [...], tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] odmawiającą przyznania T. G. świadczenia w formie specjalnego zasiłku celowego na opłatę za korzystanie z basenu.

Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Prezydent W. decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. odmówił przyznania T. G. specjalnego zasiłku celowego na opłatę za korzystanie z basenu. Organ wskazał, że w dniu 8 listopada 2013 r. wnioskodawczyni wystąpiła o przyznanie na ww. cel pomocy w wysokości 130 zł. Z zebranej w sprawie dokumentacji i aktualizacji wywiadu środowiskowego z dnia 12 listopada 2013 r. wynika, że wnioskodawczyni prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, a źródłem jej utrzymania jest świadczenie rentowe z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w wysokości [...] zł. Dochód strony przekracza zatem kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej, określone w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r. poz. 182 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.p.s.", które wynosi 542 zł i uprawnia do ubiegania się o pomoc w formie zasiłku celowego specjalnego. Organ podał, że Zarząd [...] podjął w dniu [...] września 2013 r. uchwałę nr [...] w sprawie skierowania strony do zawarcia umowy najmu lokalu nr [...] przy ul. [...] w W., jednak wnioskodawczyni korzysta z miejsca do spania w [...] i nie ponosi kosztów jego utrzymania. T. G. nie określiła przy tym, gdzie obecnie znajdują się jej sprzęty gospodarstwa domowego, bielizna pościelowa oraz inne rzeczy użytku domowego, które posiadała w poprzednim mieszkaniu przy ul. [...] w W. W związku z tym nie można określić, czy wnioskowana pomoc faktycznie jest dla niej niezbędną potrzebą życiową, której nie jest w stanie zaspokoić własnym staraniem. Po przeanalizowaniu sytuacji strony, organ uznał, że przedmiotowa pomoc nie jest niezbędna potrzebą bytową, czy szczególnym przypadkiem, który uzasadniałby przyznanie pomocy w formie świadczenia przewidzianego w art. 41 pkt 1 u.s.p. Strona dysponuje bowiem własnym dochodem umożliwiającym zaspokojenie większości podstawowych potrzeb życiowych w tym opłaty za korzystanie z basenu. Pomoc społeczna nie służy natomiast utrzymaniu osób i rodzin, ale ma na celu ich usamodzielnienie i ukierunkowanie na zaspokajanie potrzeb życia codziennego we własnym zakresie. Organ wskazał, że wydając decyzję odmowną miał również na uwadze sytuację życiową innych osób i rodzin, często bez żadnego dochodu, zgłaszających się o pomoc w zaspokojeniu ich najpilniejszych potrzeb. I tak w październiku 2013 r. Centrum Pomocy Społecznej przyznało [...] świadczenia [...] osobom na łączną kwotę [...] zł, a średnia wysokość zasiłku celowego dla tych osób i rodzin wyniosła [...] zł. Z kolei T. G. w miesiącu listopadzie 2013 r. przyznano pomoc finansową w formie specjalnego zasiłku celowego na zakup: środków czystości - [...] zł, leków - [...] zł, ciepłej bielizny - [...] zł, butów - [...] zł i okularów - [...] zł.