Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 września 2014 r., sygn. II SA/Ol 761/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędzia WSA Beata Jezielska Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2014r. sprawy ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie skierowania na badania psychologiczne oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 17 grudnia 2013 r. Prezydent O. działając na podstawie

art. 99 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. 2011, Nr 30, poz. 151 z późn. zm.) skierował S.W., posiadającego prawo jazdy kategorii B, nr "[...]", na badania psychologiczne w zakresie psychologii ruchu, w terminie 30 dni od dnia otrzymania decyzji.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji podał, że Komendant Wojewódzki Policji w O., na podstawie art. 82 ust. 1 pkt 4 Iit. b i art. 99 ust. 2 pkt 2 ustawy o kierujących pojazdami, wystąpił o skierowanie kierowcy na badanie psychologiczne, z uwagi na wielokrotne naruszenie przez niego przepisów i zasad ruchu drogowego w okresie od dnia 8 listopada 2012 r. do dnia 17 lutego 2013 r., co skutkowało przekroczeniem liczby

24 punktów. W tej sytuacji, zgodnie z art. 99 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o kierujących pojazdami, starosta zobowiązany był wydać decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy na badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu. Organ pouczył skarżącego, że nieprzedstawienie w wymaganym terminie orzeczenia psychologicznego spowoduje wydanie decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy na podstawie art. 102 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o kierujących pojazdami.

W złożonym odwołaniu S.W. wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i umorzenie postępowania, ewentualnie o stwierdzenie nieważności decyzji z uwagi na fakt prawomocnego rozstrzygnięcia wniosku Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. decyzją Prezydenta O.lsztyna z dnia 12 listopada 2013 r. Wywiódł, że skoro komendant wojewódzki Policji nie prowadzi postępowania administracyjnego w sprawie prowadzenia ewidencji kierowców naruszających przepisy, to rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 488) jest niekonstytucyjne, gdyż narusza prawo strony do czynnego udziału w postępowaniu. Ponadto odwołujący się podtrzymał w całości argumentację zawartą w korespondencji prowadzonej z organami prokuratury i Policji oraz organem pierwszej instancji, że w sytuacji gdy prawomocnym wyrokiem został skazany za wykroczenie polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego bez niezbędnych do tego uprawnień, to w okresie od 8 listopada 2012 r. do 8 listopada 2013 r., jako osoba nieposiadająca uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, nie był kierowcą w rozumieniu przepisów Prawa o ruchu drogowym i ustawy o kierujących pojazdami oraz przepisów wykonawczych do tych ustaw. W konsekwencji nie było możliwe zastosowanie wobec niego procedur dotyczących kierowców. W pismach uzupełniających odwołanie zwrócił uwagę na sprzeczności w kierowanych do niego pismach Komendanta Wojewódzkiego Policji z 19 grudnia 2013 r. i 22 listopada 2013 r. oraz na naruszenie art. 94 § 1 Kodeksu wykroczeń przez pominięcie, że mandaty karne wymierzone mu zostały za brak uprawnień do kierowania pojazdami. Odwołujący się dodał, że poddał się niezbędnym badaniom, na które ponownie jest kierowany.