Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 września 2014 r., sygn. II SA/Kr 891/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń (spr.) Sędziowie : WSA Waldemar Michaldo WSA Jacek Bursa Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2014 r. sprawy ze skargi D.G. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia 3 września 2013 r. nr XXXII/442/13 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru Cmentarza w S. skargę oddala

Uzasadnienie

D. G. wniosła skargą na uchwałę Rady Miejskiej w Niepołomicach numer XXXII/442/13 z dnia 3 września 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru Cmentarza w Staniątkach, zarzucając jej naruszenie:

a) art. 21 w związku z art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U.97.78.483 z późniejszymi zmianami) i art. 140 kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz.U.64.16.93 z późniejszymi zmianami) w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez naruszenie prawa własności nieruchomości Skarżącej uniemożliwiające jej korzystanie z niego,

b) art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez wadliwe określenie nazwy uchwały inicjującej postępowanie planistyczne, co w konsekwencji spowodowało brak spełnienia przesłanki czynnego udziału społeczeństwa w procedurze planistycznej,

c) art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Rzeczpospolitej Polskiej (tekst jednolity z dnia 21 czerwca 2013 r. Dz. U. z 2013 r. poz. 1169) poprzez brak wskazania, czy zmiany planistyczne polegające na poszerzeniu cmentarza zainicjowane zostały wnioskiem biskupa diecezjalnego lub wyższego przełożonego zakonnego,

d) art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieuwzględnienie zasad kształtowania polityki przestrzennej, co w konsekwencji spowodowało, że uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie odpowiada podstawowym wymogom w zakresie ochrony wartości architektonicznych, krajobrazowych i środowiskowych,