Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2014 r., sygn. I SA/Wa 2429/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Sędziowie: WSA Joanna Gierak-Podsiadły WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. R., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej jako "k.p.a."), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.

Powyższa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W trakcie wywiadu środowiskowego przeprowadzanego w dniu [...] r. J. K. złożyła wniosek o przyznanie pomocy finansowej na wskazane cele w tym obejmujące jej zaległe zobowiązania za energię elektryczną na łączną kwotę [...] złotych.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent W. odmówił przyznania J. K. pomocy finansowej na opłatę zaległych rachunków za energię elektryczną. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawczyni jako osoba samodzielnie prowadząca gospodarstwo domowe z miesięcznym dochodem w wysokości [...] złotych nie spełnia kryterium dochodowego pozwalającego przyznać zasiłek celowy. W tej sytuacji możliwym jest jedynie przyznanie specjalnego zasiłku celowego o ile spełnione zostaną przesłanki do udzielenia takiej pomocy. Organ wskazał, że skarżąca przy wniosku przedstawiła rachunek zadłużenia za energię elektryczną z dnia [...] r. na kwotę [...] zł. Organ podkreślił, że od [...] r. udzielał pomocy J. K. w ten sposób, że od [...] r. pokrywał rachunki za energię elektryczną bądź w całości (za miesiąc [...] r. - kwota [...] zł, [...] r. - kwota [...] zł, [...] r. - kwota [...] zł, [...] r. - [...] zł), bądź częściowo ([...] i [...] r. - kwota po [...] zł, [...] r. - [...] złotych, [...] i [...] r. - kwota po [...] zł). Organ podniósł, że zgodnie z Małym Rocznikiem Statystycznym Polski za 2013 r. średnie zużycie energii elektrycznej na 1 mieszkańca wyniosło 768 kWh rocznie, co daje średnio miesięczne zużycie 64 kWh. Tymczasem z wystawionej na rzecz J. K. faktury VAT nr [...] z dnia [...] r. wynika, że w okresie od [...] r. do [...] r. zużyła ona [...] kWh, co daje średnio miesięczne zużycie [...] kWh. W ocenie Prezydenta W. ponadprzeciętne zużycie energii, na które zwracano wnioskodawczyni uwagę, przy jednoczesnym wsparciu finansowym w postaci udzielonych zasiłków celowych na zapłatę rachunków za energię elektryczną oznacza, że skarżąca przejęła na siebie obowiązek ponoszenia opłat w tym zakresie. Jednocześnie organ podkreślił, że zadłużenie w tym zakresie powstało wskutek braku wpłat ze strony wnioskodawczyni. Organ ponadto stwierdził, że skarżąca zrezygnowała dobrowolnie z dodatku mieszkaniowego i jednocześnie korzysta z pomocy córki, która dokonuje opłat za telefon komórkowy, telewizję, internet i prywatne ubezpieczenie zdrowotne. Tym samym nie zostały spełnione przesłanki do udzielenia skarżącej pomocy w formie specjalnego zasiłku celowego.