Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 21 lipca 2014 r., sygn. I SA/Wr 1012/14

Umorzenie postępowania

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Gawlak- Nowakowska po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. M. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia wznowionego postępowania podatkowego w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest oznaczone w sentencji postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. utrzymujące w mocy postanowienie tegoż organu z dnia [...] r. o zawieszeniu wznowionego postępowania podatkowego zakończonego ostateczną decyzją w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 r. Jak wynika z motywów skarżonego postanowienia, przyczyną wznowienia postępowania było powołanie się przez stronę na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r. sygn. akt SK 18/09, a podstawą zawieszenia wznowionego postępowania stało się wystąpienie przez Marszałka Sejmu, z wnioskiem z dnia 9 grudnia 2013 r., do Trybunału Konstytucyjnego o wykładnię zagadnień wzruszania postępowań podatkowych zakończonych już ostatecznymi decyzjami i prawomocnymi wyrokami sądowymi, wiążących się ze stosowaniem wyroku SK 18/09. W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na w/w postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. pełnomocnik skarżącego domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia tegoż organu z dnia [...] r. Nadto wnosił o zasądzenie od organu na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa świadczonego przez doradcę podatkowego według norm prawem przepisanych. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. - w skrócie "O.P.") poprzez nieuprawnione zawieszenie postępowania z urzędu, oraz 233 §1 pkt 1 w zw. 239 O.P. polegające na utrzymaniu w mocy postanowienia o zawieszeniu podczas gdy organ winien je uchylić i postępowanie umorzyć. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej we W. wniósł o oddalenie skargi. Następnie organ odwoławczy pismem z dnia 6 maja 2014 r. (data wpływu) wniósł o umorzenie postępowania sądowego w trybie art. 161 §1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a.") wobec podjęcia przez organ postępowania wznowieniowego. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że postanowieniem z dnia 15 kwietnia 2014 r. podjął z urzędu zawieszone postępowanie. W kolejnym piśmie z dnia 27 czerwca 2014r. (data wpływu) poinformował, że decyzją z dnia [...]r. . nr [...] uchylił w całości decyzję ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. z dnia [...] r. oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia [...] r. i umorzył postępowanie w sprawie. W piśmie procesowym z dnia 15 maja 2014 r. (data wpływu) pełnomocnik skarżącego zawarł polemikę z wnioskiem organu o umorzenie postępowania w trybie art. 161 §1 pkt 3 p.p.s.a., domagając się rozpatrzenia skargi złożonej w tej sprawie. Zdaniem pełnomocnika nie ma podstaw do umorzenia postępowania, bowiem ani strona nie cofnęła skargi, ani organ w drodze autokontroli jej nie uwzględnił. Wskazał, że w jego opinii działanie organu w tym przypadku miało na celu "obstrukcję" postępowania, a jego zawieszenie było "nielegalne". Ustalenie tych okoliczności, w opinii strony nie jest bez znaczenia dla rozpatrzenia wniesionych przez stronę do tut. Sądu skarg na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania, które organ zawiesił.