Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lipca 2014 r., sygn. I SA/Wa 121/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły Sędziowie: Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Miron Protokolant starszy referent Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2014 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i odmowy odtworzenia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpatrzeniu odwołania P. K. od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] - uchyliło decyzję organu pierwszej instancji i odmówiło odtworzenia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. hip. Nr [...].

Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. została wydana w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.

Wnioskiem z dnia [...] marca 2010 r. P. K., zwrócił się do Prezydenta W. o odtworzenie zaginionego wniosku o przyznanie prawa własności czasowej do nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], ozn. hip. Nr [...].

Decyzją z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] Prezydent W. umorzył postępowanie wszczęte ww. wnioskiem.

Po rozpoznaniu odwołania P. K. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] września 2012 r., nr [...] uchyliło zaskarżona decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Prezydent W. decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] ponownie umorzył postępowanie w sprawie. Organ wskazał, że kompletne akta nieruchomości położonej w W. przy ul. [..], ozn. jako hip. Nr [...] nie zaginęły i znajdują się w [...]. Pierwszym dokumentem w aktach jest karta rejestracyjna przedmiotowej nieruchomości z dnia [...] listopada 1948 r. W aktach tych znajduje się także podanie M. K. z dnia [...] lutego 1952 r. skierowane do [...] o wydanie zaświadczenia ustalającego stan prawny władania powyższą nieruchomością ([...]), celem przedłożenia [...]. Na podaniu tym znajduje się adnotacja opatrzona nieczytelnym podpisem, w której stwierdzono, że wniosek o przyznanie prawa własności czasowej nie został złożony, a orzeczenie administracyjne nie zostało wydane. Adnotacja o tej samej treści znajduje się także na piśmie [..] Spółdzielni [...] z dnia [...] lutego 1952 r., skierowanym do Prezydium Rady Narodowej w W. ([...]). Fakt ten potwierdzają również: zaświadczenie wydane przez [...] Zarząd [...] w dniu [...] lutego 1955 r.([...]); wniosek Urzędu [...] z dnia [...] kwietnia 1975 r., nr [...] skierowany do Państwowego Biura Notarialnego o ujawnienie tytułu własności w Księdze Wieczystej w zbiorze dokumentów nieruchomości [...] przy ul. [...], ozn. jako hip. Nr [...] ([...]); pismo Urzędu [...] z dnia [...] września 1983 r., nr [...] stwierdzające, że budynek położony w W. przy ul. [...] stanowi własność Państwa w związku z niezłożeniem wniosku o przyznanie prawa własności czasowej. Następnie, organ pierwszej instancji stwierdził, że okoliczność niezłożenia wniosku wynika także z orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] marca 1952 r., w którym orzeczono o odmowie przyznania dotychczasowym właścicielom prawa własności czasowej do nieruchomości położonej w W. przy ul. [...] ozn. jako Hip. nr [...], wobec nie złożenia wniosku o przyznanie tego prawa ([...]), jak również z ostatecznej decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] maja 2001 r., nr [...]. Ponadto, Wojewoda [...] w piśmie z dnia [...] sierpnia 2010 r. poinformował, że po zbadaniu znajdujących się w [...] Urzędu Wojewódzkiego w W. rejestrów dekretowych stwierdzono brak zapisu dotyczącego złożenia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej do przedmiotowej nieruchomości. Odnosząc się zaś do pisma z dnia [..] lipca 1952 r. skierowanego przez Prezydium Rady Narodowej w W. do [...] Spółdzielni [...], z którego wynika, że wniosek dekretowy został złożony w terminie Prezydent wyjaśnił, że sporządzono je według z góry opracowanego szablonu - typowego dla postępowań dekretowych, nieprawidłowo uzupełnionego - o czym świadczą ww. dowody. Natomiast, ustosunkowując się do wniosku P. K. z dnia [...] lutego 2013 r. o przeprowadzenie rozprawy celem przesłuchania świadka R. S. - synowej dawnej współwłaścicielki nieruchomości J. S. organ pierwszej instancji uznał, iż przeprowadzenie powyższego dowodu jest zbędne, bowiem przekonaniu R. S., że dawni właściciele złożyli w terminie ustawowym wniosek o przyznanie im za czynszem symbolicznym prawa własności czasowej do gruntu położonego w W. przy ul. [...] przeczy materiał dowodowy zebrany w sprawie. Jednocześnie organ wskazał, że w dacie, w której wniosek dekretowy powinien zostać złożony obowiązywały przepisy rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym (Dz. U. Nr 36, poz. 341 ze zm.). W myśl art.18 wnioskodawca mógł żądać potwierdzenia "odbioru podania", a więc mógł mógł otrzymać potwierdzenie złożenia wniosku dekretowego oraz potwierdzenie wniesienia opłaty manipulacyjnej. Tymczasem, jak podniósł organ, P. K. żadnego dowodu w tym przedmiocie nie przedstawił. W konsekwencji, Prezydent stwierdził, że wobec nie udowodnienia faktu zaginięcia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu położonego w W. przy ul. [...], Hip. Nr [...], nie mógł prowadzić postępowania o odtworzenie zaginionego wniosku, a tym samym postępowanie należało umorzyć. Zgodnie bowiem z art. 105 § 1 k.p.a. organ umarza postępowanie, gdy z jakiejkolwiek przyczyny stało się ono bezprzedmiotowe. Z bezprzedmiotowością postępowania mamy do czynienia wówczas, gdy w sposób oczywisty organ stwierdzi brak podstaw prawnych i faktycznych do merytorycznego rozpoznania sprawy. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (art. 716-729) mogą być podstawą do prowadzenia postępowania o odtworzenie zaginionych akt tylko w przypadku ustalenia zaginięcia całości bądź części tychże akt. Stwierdzenie kompletności akt skutkuje brakiem podstawy prawnej do prowadzenia postępowania w sprawie odtworzenia zaginionych akt.