Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 lipca 2014 r., sygn. II SA/Po 378/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2014 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] lutego 2014 r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] stycznia 2014 r. Nr [...], II. zasądza od Wojewody Wielkopolskiego na rzecz skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r., znak [...], Prezydent Miasta K. na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.) oraz art. 10 ust. 2, art. 11 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. nr 139 poz. 993 z późn. zm.) na wniosek J. B. wymeldował J. P., L. P., A. P. i P. P. z pobytu stałego w K. przy ul. F. C. [...] m. [...].

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w dniu [...] września 2014 r. wpłynął wniosek J. B. o wymeldowanie J. P., L. P., A. P. i P. P. z miejsca stałego pobytu w K. przy ul. F. S. [...] m. [...]. Wnioskodawczyni wskazała na fikcyjne zameldowanie wymienionych osób pod tym adresem. Od dnia [...] czerwca 2012 r., kiedy to uprawomocniło się postanowienie Sądu Rejonowego w K., sygn. akt [...], lokal noszący dotychczas numer [...] został oznaczony jako numer [...]. Próby porozumienia się z sąsiadami w kwestii uregulowania właściwej numeracji lokali nie przyniosły skutku, gdyż jej sąsiedzi wskazują na wysokie koszty wymiany dokumentów. W tej sytuacji organ I instancji uznał legitymację skarżącej do złożenia wniosku o wymeldowanie, gdyż wspomnianym postanowieniem z dnia [...] grudnia 2011 r. dokonano jedynie częściowego zniesienia współwłasności nieruchomości, ustanawiając odrębną własność lokali mieszkalnych. Właścicielom poszczególnych lokali przysługuje natomiast nadal prawo współwłasności gruntu, na którym znajduje się budynek z wyodrębnionymi lokalami oraz części wspólne budynku. Przedstawiając ustalony w sprawie stan faktyczny, organ I instancji wskazał, że w toku składania wyjaśnień w dniu [...] października 2013 r. J. B. podniosła, iż jej wniosek miał na celu nie tyle wymeldowanie sąsiadów, co raczej usunięcie błędnego wpisu w ewidencji ludności. Powołała się ona na postanowienie z dnia [...] grudnia 2011 r., na mocy którego lokal oznaczony wcześniej nr [...], znajdujący się na parterze, został oznaczony aktualnie nr [...]. Natomiast zajmowany przez nią lokal, oznaczony obecnie jako nr [...], znajduje się na [...]. piętrze budynku. Wnioskodawczyni podnosiła, że jej sąsiedzi wiedzą o powinności wynikającej z postanowienia z dnia [...] grudnia 2011 r. , lecz uchylają się od wykonania spoczywającego na nich obowiązku, powołując się na koszty wymiany dokumentów. Natomiast zdaniem L. P., nie ma problemu zmiany numeracji lokali, gdyż zarówno ona, jak i jej mąż oraz dzieci nie mieli zamiaru uchylać się od tego obowiązku. Niemniej potrzebują oni czasu. Zakwestionowała ona również możliwość jej wymeldowania, gdyż nigdy nie opuściła lokalu nr [...]. Na podstawie wywiadu środowiskowego, przeprowadzonego przez dzielnicowego Komendy Miejskiej Policji w K., ustalono, że J., L., A. i P. P. mieszkają przy ul. F. C. [...] w lokalu położonym na parterze i oznaczonym nr [...]. Informację tę potwierdzono również w trakcie oględzin tejże nieruchomości, przeprowadzonych w dniu [...] listopada 2013 r. Wtedy też stwierdzono, że lokal nr [...] znajduje się na parterze, a lokal nr [...] - na pierwszym piętrze. Podczas wspomnianych oględzin wnioskodawczyni raz jeszcze zaznaczyła, że używanie oznaczenia nr [...] w odniesieniu do lokalu nr [...] jest niezgodne ze stanem faktycznym. Zwłaszcza, że w trakcie składania wniosków do opinii biegłego w postępowaniu przed sądem powszechnym, żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń co do numeracji lokali. J. P. zakwestionował legitymację J. B. do złożenia wniosku o wymeldowanie, podnosząc zarazem, że sprawę oznaczenia lokali ureguluje w terminie późniejszym po wyjaśnieniu spraw związanych z ewidencją gruntów. Świadek A. K., który sporządził opinię biegłego na potrzeby postępowania podziałowego przed sądem poweszechnym, potwierdził, że lokal nr [...] został oznaczony jako lokal nr [...], a dawna numeracja została zniesiona i jej dalsze używanie jest błędne. W opinii organu I instancji należy przyjąć, iż od dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego w K. w sprawie [...], tj. od dnia [...] czerwca 2012 r. państwo P. formalnie nie zamieszkują w lokalu, w którym są zameldowani, pomimo, iż fizycznie go nie opuścili. Zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu. Tak więc fakt przebywania w danym lokalu powinien być podstawowym kryterium rozstrzygającym o zameldowaniu lub wymeldowaniu. Rodzina państwa P. powinna niezwłocznie zastosować się do prawomocnego postanowienia śadu i dokonać zameldowania w lokalu, w którym faktycznie zamieszkuje, tj. w lokalu nr [...] przy ul. C. [...] w K. Państwo P. mieli wystarczająco dużo czasu aby zastosować się to tego obowiązku. Żadna z podnoszonych przez nich okoliczności nie stanowi usprawiedliwienia do zaniechania dzialań mających na celu aktualizację danych meldunkowych.