Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. III SA/Kr 405/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Danielec (spr.) Sędziowie NSA Krystyna Kutzner WSA Maria Zawadzka Protokolant Sylwia Piwowarska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 lipca 2014 r. sprawy ze skargi S. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie:

- art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013.267);

- art. 3 pkt 22, art. 16 a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2013.1456);

- po rozpatrzeniu odwołania skarżącej - S. H., od decyzji Burmistrza, wydanej dnia [...] 2013r, znak: [...] orzekającej o odmowie przyznania skarżącej świadczenia w formie specjalnego zasiłku opiekuńczego, wnioskowanego na matkę M. Ś.

decyzją z dnia 27 stycznia 2014 r. syng. akt [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Kolegium wskazało, że w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ l instancji stwierdził, iż nie miała miejsca rezygnacja z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, bowiem wprawdzie wystąpiła rezygnacja z podjęcia zatrudnienia, ale nie jest ona traktowana jako pozytywna przesłanka do przyznania świadczenia. Z tych też powodów odmówiono przyznania wnioskowanego świadczenia.

Od powyższej decyzji odwołała się skarżąca opisując chorobę matki oraz sytuację materialną i rodzinną. Podniosła, że otrzymała propozycję pracy z PUP, jednakże stan zdrowia mamy wymagał wówczas sprawowania nad nią opieki całodobowej. Pomimo, iż nie zrezygnowała z zatrudnienia poprzez "zwolnienie się" z wykonywanej pracy zawodowej, to była osobą zarejestrowaną w PUP i zrezygnowała z oferty jaką otrzymała. Zaznacza także, że mimo, iż pierwszy raz jej mama została uznana za osobę niepełnosprawną w roku 2005, to jej niepełnosprawność powstała już w roku 2000 i wtedy właśnie rozpoczęła się opieka i zaistniała konieczność rezygnacji z podjęcia zatrudnienia.