Wyrok WSA w Kielcach z dnia 22 lipca 2014 r., sygn. I SA/Ke 345/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 lipca 2014 r. sprawy ze skargi Ł.S. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] nr [...] w sprawie ustalenia cen urzędowych i opłat dodatkowych za usługi przewozowe, ulgowych i bezpłatnych przejazdów w komunikacji miejskiej w K. o charakterze użyteczności publicznej, ustalenia regulaminu przewozu osób i regulaminu użytkowania K.Karty Miejskiej. 1. stwierdza nieważność § 1 ust. 1 pkt 2 zaskarżonej uchwały oraz pkt VI załącznika Nr 1 do uchwały; 2. stwierdza nieważność § 1 ust. 2 zaskarżonej uchwały oraz załącznika Nr 2 do uchwały; 3. oddala skargę w pozostałej części; 4. określa, że zaskarżona uchwała w zakresie wskazanym w pkt 1 i 2 nie podlega wykonaniu; 5. zasądza od Gminy K. na rzecz Ł. S. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Rada Miasta w K. w dniu 2 grudnia 2012 r. podjęła uchwałę Nr XXXVII/679/2012 w sprawie ustalenia cen urzędowych i opłat dodatkowych za usługi przewozowe, ulgowych i bezpłatnych przejazdów w komunikacji miejskiej w K. o charakterze użyteczności publicznej, ustalenia regulaminu przewozu osób i regulaminu użytkowania K. Karty Miejskiej.

Pismem z dnia 28 marca 2014 r. Ł. S., zarzucając naruszenie prawa, wezwał Radę Miasta K. do zmiany wskazanych postanowień uchwały w części dotyczącej załącznika nr 1 - cennik opłat za przejazdy środkami komunikacji miejskiej oraz załącznika nr 2 - Regulamin przewozu osób w transporcie zbiorowym (komunikacji miejskiej w K.) o charakterze użyteczności publicznej. Wskazał, że opłata dodatkowa, która zgodnie Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 20 stycznia 2005 r. (Dz. U. Nr 14 poz.117), w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat dodatkowych, z tytułu przewozu osób, zabranych ze sobą do przewozu rzeczy i zwierząt oraz wysokości opłaty manipulacyjnej, winna stanowić wielokrotność najtańszego biletu jednorazowego, została ustalona jako wielokrotność nie najtańszego biletu elektronicznego, lecz biletu papierowego. Podniósł naruszenie art. 32 oraz 217 Konstytucji RP, przez wprowadzenie w cenniku opłat zróżnicowania poziomu wysokości opłaty przewozowej w zależności od wartości doładowania pre-paid karty elektronicznej. Odnośnie zapisów załącznika 2 stanowiącego regulamin przewozu zakwestionował przepisy Rozdziału I pkt 8, określającego przypadki uznania biletu za nieważny, pkt 10 nakładającego obligatoryjny obowiązek uiszczenia opłaty dodatkowej, bez względu na zasadność wystawionego wezwania, Rozdziału II pkt 7, przewidującego ulgę przesiadkową nie mającą odzwierciedlenia w ustawie, oraz Rozdziału III pkt 12, normującego postępowanie reklamacyjne, mimo braku upoważnienia ustawowego.