Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. V SA/Wa 2457/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska - Urbaniak (spr.), Sędzia WSA - Tomasz Zawiślak, Sędzia WSA - Barbara Mleczko - Jabłońska, Protokolant - st. sekr. sąd. Marcin Kwiatkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi J. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą E. na decyzję Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia przypadających do zwrotu kwoty dofinansowania ze środków unijnych; oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. Nr [...], Władza Wdrażająca Programy Europejskie (WWPE), działająca jako Instytucja Wdrażająca (IW) zobowiązała skarżącego J. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą E. do zwrotu środków, w związku ze stwierdzeniem naruszenia procedur, o których mowa w art. 184 ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2009r. Nr 157, poz. 1240 ze zm. - dalej "uofp") oraz przedstawieniem do rozliczenia w ramach wniosków o płatność nr [...] i [...] wydatków poniesionych nieefektywnie. Organ orzekł o zwrocie środków nierozliczonej części zaliczki w następujących kwotach:

1) wniosek o płatność [...] - kwota 225.349,04 zł

2) wniosek o płatność [...] - kwota 27.683,26 zł.

Jednocześnie, WWPE zobowiązała beneficjenta do uiszczenia ww. zobowiązania wraz z odsetkami na rachunki bankowe wskazane w decyzji.

W dniu [...] czerwca 2013 r. do Instytucji Zarządzającej Programem Operacyjnym Innowacyjna Gospodarka (IZ POIG) wpłynęło odwołanie beneficjenta. Skarżący w odwołaniu wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów proceduralnych poprzez nie uwzględnienie przy wydaniu zaskarżonej decyzji całego materiału dowodowego oraz nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy. Podniesiono także zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 184 ust.1 uofp w zw. z zapisami rozdziału 4.3, podrozdział 3. pkt 2 Wytycznych w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka (dalej "Wytyczne"), poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że jedynym wskaźnikiem efektywności w realizacji projektu jest porównanie cen nabycia towarów z ich cenami rynkowymi. Ponadto zarzucono naruszenie art. 1 pkt 7 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. poprzez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że zapłacenie za towar dostarczony w ramach złożonego stosunku zobowiązaniowego - mającego na celu wybudowanie infrastruktury, uruchomienie jej a następnie serwisowanie - ceny wyższej niż cena rynkowa, przy jednoczesnym spełnieniu kryterium oszczędności i efektywności odnośnie do całokształtu kontaktów handlowych, w ramach których dostarczono towar i kosztów całego projektu, jest nieprawidłowością w rozumieniu tego przepisu, a więc zdarzeniem polegającym na naruszeniu przepisu prawa wspólnotowego wynikającym z działania lub zaniechania podmiotu gospodarczego, które powoduje lub mogłoby spowodować szkodę w budżecie ogólnym Unii Europejskiej w drodze finansowania nieuzasadnionego wydatku z budżetu ogólnego, podczas gdy koszty całego stosunku zobowiązaniowego, w ramach którego dokonano opłaty cząstkowej są niezbędne dla prawidłowej realizacji projektu, odpowiadają wartości rynkowej tego typu skomplikowanych usług i nie narażają budżetu Unii Europejskiej na nieuzasadnione wydatki, zamówione usługi oceniane in extenso maja bowiem wartość odpowiadającą w pełni standardom rynkowym i zostały zakontraktowane w odpowiedniej procedurze.