Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. I SA/Po 33/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. w [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zabezpieczenia przybliżonej kwoty zobowiązania oraz przybliżonej kwoty odsetek za zwłokę w podatku od towarów i usług za czerwiec 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W toku postępowania kontrolnego prowadzonego wobec A Sp. z o. o., ul. [...] P. (dalej: "Spółka"), na podstawie postanowienia Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia [...] października 2012 r., nr [...], Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...], zwrócił się do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w P. o dokonanie zabezpieczenia na majątku Spółki, wykonania zobowiązania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za czerwiec 2010 r. z uwagi na uzasadnioną obawę, że zobowiązanie, które zostanie określone w decyzji wraz z kwotą należnych odsetek za zwłokę, nie zostanie wykonane.

W powyższym wniosku Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. podniósł, że w 2010 r. Spółka ewidencjonowała w rejestrach zakupu faktury nieodzwierciedlające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zgromadzony materiał dowodowy wskazuje bowiem, że firmy A, B, C, D, E, które według treści faktur były dostawcami Spółki, nie prowadziły działalności gospodarczej w zakresie obrotu złomem w 2010 r., a ich sprzedaż ma charakter fikcyjny. Z ustaleń postępowania kontrolnego wynika, że żaden z ww. wystawców faktur nie posiadał stosownych zezwoleń administracyjnych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu złomem ani wymaganej infrastruktury technicznej niezbędnej do prowadzenia działalności polegającej na handlu złomem w zakresie, jaki wskazano na fakturach mających dokumentować obrót. Kontrahenci ci posługiwali się fikcyjnymi dokumentami zakupu złomu dla uprawdopodobnienia zakupów na wcześniejszym etapie obrotu, a nawet fikcyjnymi adresami dla celów formalnej rejestracji działalności gospodarczej.