Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 czerwca 2014 r., sygn. I SA/Łd 527/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Świderska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Paweł Kowalski Protokolant: Asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi H. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł z [...] r. określającą H. J. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2004 r. w kwocie 3.790 zł.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ odwoławczy wskazał, że w wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej u podatniczki, stwierdzono, że w grudniu 2004 roku zawyżyła podatek naliczony poprzez ujęcie w ewidencji i deklaracji w podatku od towarów i usług trzech nierzetelnych faktur VAT dokumentujących zakup paliwa od A. sp. z o.o. z siedzibą w Z.. W ocenie organu I instancji zebrany podczas kontroli materiał dowodowy wykazał, że wskazane faktury VAT, dokumentujące zakup oleju napędowego, nie odzwierciedlają faktycznego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Dodatkowo w ocenie organu I instancji strona błędnie z naruszeniem art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej "ustawa o VAT" rozpoznała moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonanych usług transportowych. W oparciu o powyższe ustalenia Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ł. decyzją z [...] r. zakwestionował prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wstawionych przez A. i określił stronie prawidłową kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r.

W odwołaniu pełnomocnik strony wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Zaskarżonej decyzji zarzucił niewłaściwą interpretację art. 86 ustawy o VAT oraz § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Naruszenie zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 31 ust. 3 w zw. z art. 2 Konstytucji RP. Niewłaściwą interpretację oraz zastosowanie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy o VAT. Skarżonemu rozstrzygnięciu podatnik zarzucił także naruszenie szeregu przepisów postępowania podatkowego, a mianowicie: art. 121, art. 122, art. 123, art. 180, art. 181, art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)- dalej: "O.p. Ponadto zdaniem strony, organ I instancji naruszył art. 167 i art. 176 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 roku.