Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 maja 2014 r., sygn. II SA/Lu 891/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 maja 2014 r. sprawy ze skargi I.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy z dnia [...] r., znak [...].

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia 24 lipca 2013 r., znak: [...], po rozpoznaniu odwołania I. K. od decyzji wydanej z upoważnienia Wójta Gminy [...] przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z dnia 29 maja 2013 r., znak: [...], odmawiającej skierowania do Domu Pomocy Społecznej w [...] (filia [...]) - utrzymało tę decyzję w mocy.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, iż powołaną wyżej decyzją organ pierwszej instancji odmówił skierowania I. K. do Domu Pomocy Społecznej w [...] (filia [...]), z uwagi na niespełnienie przez stronę przesłanek określonych w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Organ ten wskazał, że wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, od kilku lat mieszka w [...], w wynajmowanym pokoju. Pomimo orzeczonej niezdolności do samodzielnej egzystencji jest osobą w miarę samodzielną, która nie korzysta z pomocy opiekunek środowiskowych. Ponadto, jak podkreślono, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w [...] może zapewnić stronie usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w zależności od potrzeb, nawet do 8 godzin dziennie z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy.

Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji Kolegium podzieliło stanowisko wyrażone w tej decyzji. Organ odwoławczy podkreślił, że E. K., który zobowiązał się do opieki nad matką, mieszka wraz z rodziną w domu jednorodzinnym wolnostojącym, pracuje wraz żoną zawodowo. W domu tym mieszka jego córka E. K., która zajmuje się wychowywaniem dziecka i jak sama oświadczyła, jest w stanie pełnić opiekę nad babcią. Wolę pełnienia opieki nad babcią wyraził również wnuk D. K. W ocenie Kolegium, w przypadku zamieszkania strony u syna, przyznanie usług opiekuńczych w wymiarze 8 godzin dziennie z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy zaspokajałoby potrzeby strony. Nadto, jak wskazał organ odwoławczy, konieczność sprawowania całodobowej opieki nad wnioskodawczynią nie oznacza braku możliwości samodzielnego funkcjonowania przez nią w życiu codziennym, co jest przesłanką umieszczenia osoby w domu pomocy społecznej, w myśl art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Fakt niewyrażenia zgody przez stronę na zamieszkanie u syna i synowej, z powodu ich nieobecności w domu związanej z wykonywaną pracą, nie stanowi podstawy do uwzględnienia zgłoszonego wniosku.